Hedenavond voor de vierde keer alweer op deze bühne en dat zal voor menigeen nog niet genoeg zijn, waaronder ikzelf, en die waardering heeft zich ook uitbetaald doordat de bezoekers hun laatste optreden uit 2019 hebben gewaardeerd met de hoogste notering in de Vera-Poll. 

Is dit terecht ? Ja absoluut! Al moet ik eerlijk bekennen dat ik  Low (uiteindelijk tweede) dat jaar bovenaan in mijn lijstje had gezet (en Jambinai op 2) maar zeker in het Veraanse Poll systeem staat democratie dusdanig hoog in het vaandel dat onze politiek daar nog een puntje aan kan zuigen.

Enfin, genoeg daarover want ik ga het hebben over muziek, het veelzijdige bandje dat Jambinai heet. Want dat zijn ze, ook hier op deze site zijn daar epistels over geschreven dat ik mij afvraag wat ik daar nog aan toe kan voegen…

Nou, de in 2022 verschenen ep. Apparition, waar bandleider Lee II-woo over te zeggen had, dat Jambinai intense muziek maakt voor een intense groep van toegewijden in onzichtbare plekken. Maar vooral dat hij heeft geprobeerd om een bericht van comfort naar eenieder te verspreiden die in een moeilijke tijd leefden door de epidemie en wat er allemaal gaande is in de wereld.

Ondanks dat de band zich niet bedient van teksten maar het laat uitstralen in hun muziek kan ik mij naar het beluisteren van het album hier wel in vinden. Het chaotische bombastische samengaan en opbouw van de nummers, vooral het wonderschone brute “Until my wings turns to ashes” is hier een prachtig voorbeeld van, geeft het zo dat je de emotie voelt met wat de componist probeert uit te drukken. Prachtig!!!

En wat ontdekt mijn oor zowaar in het nummer “From the place been erased” ?

Zang!!! Corrigeer mij als het niet zo is, maar bij mijn weten heeft Jambinai nog geen vocalen gebruikt op hun vorige albums. En op dit nummer zijn de gast vocalen van de K Pop (over totaal verschillende muzikale werelden gesproken) legende Swja (Sunwoojunga), waarover Lee zegt; “. I am honoured that she willingly participated. Despite our heavy and strong sound, she understood its inner emotions.”

Dat is een understatement want natuurlijk heb ik haar muziek even opgezocht en dat kan wel onder het kader “jazzy pop” worden geplaatst. En toch past haar stem perfect in het nummer en draagt zeker iets bij aan de mooie emotie.

De vier nummers op de ep. geven goed weer waar Jambinai voor staan en dat is experimentele Koreaanse folk avant-rock, postrock en vooral het laatste gaat als een rode lijn door alle albums van deze band. En voor mij een mooie balans tussen innerlijke rust en compromisloze gestructureerde chaos.

De band verandert niet heel veel aan hun sound maar die mix van traditionele Koreaanse instrumenten versus traditionele rock instrumenten weten toch elk album weer net iets anders voor de dag te komen en op zo’n wijze dat het blijft inspireren en de bezoeker/luisteraar weer ademloos achter laat en snakkend naar meer.

Want live is dit een ervaring die je niet snel zal vergeten en dat zij mede daardoor ook Poll-winnaars zijn geworden, want dat waren toch allemaal onvergetelijke concerten die aan de muur hangen, of niet dan?

Kom en geniet met mij…

Case