Na onze glorieuze overwinning op de Fovo groep, met ons alom gevreesde bowling team. Waar Mark een ongelooflijke score van 162 punten haalt. Vraagt Thomas of ik een stukje wil schrijven voor King me. Na wat vage omschrijvingen denk ik ineens aan een sampler die ik ooit gekocht had van Hometaping is Illigal, een initiatief voor wat lo-fi achtige bands uit Nederland. Hierop stonden bands als Club Diana en Zoppo, die zelf ook al eens te zien waren in Vera. King Me, de band van vanavond heeft hier al eerder gestaan en mag dus op herhaling. Inmiddels zijn ze ongeveer net zo oud als de gemiddelde downstage medewerker en klinkt de muziek nog steeds als de jaren negentig toen ik de sampler kocht. Ik mag het van Remy geen lo-fi noemen omdat het beschamend goed is opgenomen en het al met al te goed klinkt voor die noemer. Prima. Dan komen we uit op een gebreid palet van melodieën, dromerige pop liedjes die behoorlijk kunnen scheuren. Muzikale referenties volgens Thomas in de trend van Built to Spill en Pavement, de naam Sonic Youth durf ik niet te noemen want die wordt te pas en te onpas gebruikt tegenwoordig. Kwaliteitsliedjes met een puntig randje. Kop, staart en dromerig. Het is een avond zoals je die in de jaren negentig vaak zag. Waarom dit tegenwoordig niet meer in deze vorm ‘hot’ en ‘hip’ is weet ik niet. Weet wel dat ik met een biertje en hoofdknikkend vooraan durf staan om weer weg te dromen naar die jaren van weleer. Ik hoop dat er net zo als met elke muziek stroming weer een generatie opstaat om deze vorm terug te brengen. Maar met dit kabinet en de bezuinigingen zullen we allemaal wel terug moet naar deze vorm van muziek maken en jaren lang hard werken.

Mijn steun hebben ze in elk geval. Zie je vanavond!

- anco