Kurt Vile & The ViolatorsUSA
Een paar jaar geleden, iets specifieker: de zomer van 2008, tipten de Jannen van Elpee een plaat van The War on Drugs, destijds een jonge band met een 'ouder' geluid. Ze kwamen uit Philadelphia en hun plaat 'Wagonwheel Blues' (2008) was voortgekomen uit een goede wisselwerking tussen voorman Adam Granduciel, gitarist Kurt Vile en een gezamenlijke voorliefde voor Bob Dylan, Sonic Youth en Big Star. Na de aanschaf heeft die plaat dat jaar veelvuldig onder de naald gelegen en is daarnaast vaak gedraaid in Hartkramp - de Hartkramp-redactie riep 'Wagonwheel Blues' uit tot één van de beste platen van dat jaar. Als kers op de taart speelde de band aan het begin van die (lange) wilde week, eind februari 2009, in Vera – naast The War on Drugs speelden in die week ook The Gaslight Anthem, Titus Andronicus, Crystal Antlers, wijlen Jay Reatard en Omar Rodriguez-Lopez. Echter, The War on Drugs speelden die avond zonder Kurt Vile. Die was er niet bij.
Kort daarna verscheen 'Constant Hitmaker', een soloplaat van Kurt Vile. Die plaat was al in 2008 bij het kleine labeltje Gulcher Records verschenen, maar in 2009 kwam het met behulp van het gave Woodsist (o.a. Woods, Spectre Folk, Moon Duo, Real Estate) ook bij ons in de platenzaak te liggen. 'Constant Hitmaker' was ook een klasbak van een plaat. Iets meer gruizige gitaren en iets meer noise dan de bij band waarvan hij om dat moment geen onderdeel meer van uitmaakte. Ook al konden we het geluid op 'Constant Hitmaker' wel dromen; het geluid dat al sinds Sonic Youth wordt gemaakt. Vile gaf er een fijne jonge-honden-draai aan, zodat het enigszins fris werd gebracht.
Toegegeven, The War on Drugs spreekt nog altijd tot de verbeelding, maar Kurt Vile is met de platen die elkaar in een korte tijd opvolgden – 'God Is Saying This To You' (2009 ) en 'Childish Prodigy' (2009) bij het grote Matador, waar bovenop enkele EP's en singles verschenen, met een eervolle vermelding voor de ingetogen 'Square Shells EP' – langszij gekropen. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat niet alles even goed is en dat Kurt Vile soms moeite lijkt te hebben met het los komen van The War on Drugs, maar je hoort op de platen een jongen die vanuit verschillende hoeken zijn inspiratie benadert. Veel stijlen komen voorbij: van drone-rock via lo-fi indierock en proto-punk naar singer-songwriter. Met elke plaat weet hij te overtuigen en dat maakt hem interessant.
In 2011 heeft Vile een geweldige stap voorwaarts gemaakt met het, eveneens bescheiden 'Smoke Ring for My Halo'. Een plaat vol rustig tokkelwerk, hier en daar wat fluisterzang en heel veel aandacht voor sfeer. De pers is in de afgelopen maanden over elkaar heen geduikeld om muzikant Vile op juiste waarde te schatten. De vergelijkingen met Lou Reed en de vroege Beck zijn niet van de lucht. Maar niet alleen de pers is enthousiast over hem. Ook geven zijn helden blijk van zijn kunnen. Zo speelde Vile een groot deel mee op de recent verschenen plaat 'Several Shades of Why', tevens één van de betere soloplaten van J Mascis. Daarnaast speelde Vile dit voorjaar enkele shows samen met Thurston Moore, die vanwege zijn, door Beck geproduceerde 'Demolished Thoughts', weer op de Amerikaanse podia is te vinden. Na de zomer gaan ze nogmaals samen op tour.
Maar dat is na de zomer. Na een klein tourtje door Europa, met daarin op de betere festivals als All Tomorrow's Parties (de editie waar Animal Collective curator was) en Primavera Sound, komt Vile ook naar Vera. Hij neemt voor het geluid ook zijn begeleidingsband The Violators mee. En dat gaat mooi worden, want Kurt Vile is nu al een grote. Het hoeft verder geen uitleg, wanneer ik zeg dat je daarbij moet zijn.
niek
Since june 1st it's possible to buy your ticket online, but... creditcard payments are not yet possible (soon,soon). So for you, our German clients, please email to [email protected] and just make a reservation.