Zo, het is weer september en de zomer loopt ten einde. Sommigen onder ons zullen hier niet rouwig om zijn, het betekent tenslotte dat we de schrale concertperiode in de vorm van de Vera-zomerstop weer hebben gehad! Die was dit jaar overigens best te overbruggen, met namen als Sebadoh en Smith Westerns. Maar vanaf vandaag gelukkig weer lekker meerdere concerten per week. Met een aftrap door een band als Lightning Dust kan het nieuwe seizoen alvast niet meer stuk.

Lightning Dust wordt gevormd door het duo Amy Webber en Joshua Wells, die Groningen inmiddels als hun broekzak zullen kennen. Vele verabezoekers hebben ze vast al eens zien optreden: in 2009 in Vera, of elders als leden van de band Black Mountain.

Eerst even iets over laatstgenoemde goudmijn. Black Mountain vormt het centrum van de zogenaamde ‘Black Mountain Army:’ een collectief van muzikanten, kunstenaars en hun vrienden uit Vancouver. Het lijkt een zeer vruchtbare basis te zijn, de veelzijdige hippies blijken hun vele muzikale uitspattingen niet in één band kwijt te kunnen. Zo groeide het zijproject van frontman Steve McBean uit tot de volwaardige band Pink Mountaintops en ook Lightning Dust is al lang geen ondergeschikte hobby van Webber en Wells meer. Ten koste van Black Mountain gaat dat overigens niet, ze touren er flink op los en spreken daarbij nog allerlei verschillende publieken aan ook. Zo stonden ze zowel op het Take Root Festival als op Roadburn. Dat is best bijzonder, want uiteindelijk is Black Mountain vooral zware, psychedelische stonerrock.

Lightning Dust zou op een festival als Take Root eigenlijk een meer voor de hand liggende keuze zijn: als duo tonen Webber en Wells een veel melodieuzere en op folkmuziek gebaseerde kant van hun spectrum. Met Lightning Dust hebben ze een warm en vol geluid ontwikkeld vol warme toetspartijen en strijkers. De melancholie krijgt vrij spel, evenals de betoverende stem van Webber. Die gebruikt ze net zo ongegeneerd theatraal als de muziek van Arcade Fire: je kan je eraan ergeren maar het zorgt wel voor een bijzonder sprookjesachtige (af en toe misschien eerder spookachtige) sfeer. De nummers van Lightning Dust zijn meeslepend en intens: ze kruipen onder je huid, iets dat bijna een kenmerk van hun label Jagjaguwar genoemd kan worden. Labelgenoten als onder andere The Besnard Lakes en The Cave Singers weten datzelfde gevoel te creëeren.

Door deze toch wel psychedelische en ietwat duistere inslag kunnen veel Black Mountain-liefhebbers Lightning Dust naar mijn idee ook behoorlijk waarderen. Buiten dat is het gewoon bloedmooie muziek. Wie bij het optreden in 2009 was hoef ik daar niet meer van te overtuigen, wie er niet bij was krijgt nu een kans om het goed te maken. Het moge inmiddels wel duidelijk zijn: join the Black Mountain Army vanavond, dit is een concert waar je bij wil zijn!

- Marinke

home

myspace