Low LifeAUS
Lush Post-Punk from Sydney
Net een wat andere tak van sport, maar cabaretier Ronald Goedemondt heeft een leuke sketch over het mompeliaans, omdat ie als kind zo onverstaanbaar sprak. Zijn eigen naam werd al snel ´Wonal´, ´Hampta Opa´ betekent lantaarnpaal en ´Paak Zevvel´ is mompeliaans voor ´Dat bepaal ik zelf wel´.
Persoonlijk is mij het mompeliaans ook niet vreemd, bijvoorbeeld wanneer ik ´s ochtends nog maar net wakker ben, wanneer iemand mij een vraag stelt terwijl ik net diep in gedachte ben, maar ook wanneer ik Low Life mee wil zingen. Het zal ongetwijfeld niet meehelpen dat ik het Australische accent niet echt goed versta, maar liever zie ik in zanger Mitch Tollman een gesprekspartner die het mompeliaans zo goed beheerst, dat hij het zelfs nog mompelt als hij schreeuwt. Laat dat nu juist perfect passen bij de volgepakte punk die de band maakt. Zoals iemand op bandcamp al terecht opmerkt, zijn ze ´masters of the sneaky get-stuck-in-your-head song´. Dat blijkt, want tijdens het typen van dit stukje alleen al heb ik vrijwel meteen ´Dogging´, ´Lust Forevermore´, ´RBB', en nog vele andere liedjes meteen weer in mijn hoofd zitten. En zo schreeuwmompel ik geregeld zinnen zoals ´Aneyemnotquitsure, if thisvoyscol anymore.´ en ´youanall yerwaste of space.́
Door de jaren heen speelden lui van Royal Headache en Oily Boys al mee in de verschillende formaties van de band en Amyl and the Sniffers zijn groot fan. Ik vermoed een hoop Groningers ook. Ooit op een dag zullen we de daadwerkelijk teksten wel weten, maar ik hoop dat deze avond alles nog uit volle borst, al dan niet beschonken, onverstaanbaar wordt meegezongen.|Robert