Otto Wichers, alias Lucky Fonz III, is terug bij af. Op zijn nieuwe album All of Amsterdam (15 maart uitgekomen) brengt hij pure liedjes zonder opsmuk. Geen band (De Felle Kleuren), geen moeilijkdoenerij. Gewoon een gitaar, een piano en zijn onvaste, wat schelle stem. Zoals het ooit begon met zijn zelfgetitelde debuut uit 2005. Toen gold hij nog als een van de best bewaarde geheimen uit Nijmegen (al woonde hij inmiddels al enige jaren in Amsterdam), maar in 2006 won hij als singer-songwriter de Grote Prijs van Nederland en was al snel het hak van de dam. Vlak na die overwinning stond hij met literair gezelschap de Mugwumps in USVA. Ik was er bij toeval verzeild geraakt en moest erg wennen aan de ‘act’ Lucky Fonz III – de al dan niet gespeelde onhandigheid. Verder herinner ik me vooral hoe zeer ik me erover verbaasde dat ik kippenvel kreeg bij iemand die eigenlijk toch maar een matig zanger leek.

Maar dat is wel waar Wichers goed in is. Mensen rillingen bezorgen. Soms – eerlijk is eerlijk – doordat ze zijn stem gewoonweg niet trekken, maar doorgaans uit ontroering. Hij beheerst de kunst om poëtische observaties te verpakken in prachtige melodielijnen. Of het nou in het Engels is of in het Nederlands (Hoe Je Honing Maakt, zijn vorige album uit 2010). Op All of Amsterdam drukt Wichers zich weer volledig in het Engels uit. Het album is grotendeels ontstaan tijdens zijn buitenlandse tours in onder meer Duitsland, Engeland en Spanje, toen hij behoefte had aan nieuw Engelstalig repertoire. Reizen is dan ook het overkoepelende thema, reizen als metafoor voor verandering. En Wichers ís veranderd. Dat stuntelige joch van zeven jaar geleden is een volwassen songwriter geworden. Lucky Fonz III begint in zekere zin opnieuw, solo, maar met een schat aan ervaring om uit putten. En dat belooft iets heel moois op te leveren. Beter dan ooit tevoren.

Vooraf speelt het Groningse My Friend Television, een folkproject van striptekenaar (onder andere voor Vera) Ricky van Duuren. In een grijs verleden nog bassist bij Groninger punkband de Boegies. Nu, de vijftig reeds gepasseerd, maakt hij met de dertig jaar jongere Merijn alternatieve country/blues. Eén rauwe, doorleefde stem, twee gitaren en een flinke dosis gevoel.

Weedebee