Magdalena uit Italie. Sferische postrock screamo. Aldus de recensie van hun laatste plaat die ik in een mailorderlijst zie staan. Goed, dat kan dus twee heel verschillende kanten op gaan. De combinatie van de termen screamo en postrock heb ik namelijk ernstig mijn bedenkingen bij. Dat is meestal een formule afdraaien van lange instrumentale stukken die even uitbarsten in wat dramatisch geschreeuw. Prima, maar niet tot in den treure. Daar zit bij bands in dit genre een heel wankel evenwicht tussen fantastisch en oersaai. Het feit dat ze dan uit Italië komen maakt juist weer dat het wel eens heel goed zou kunnen zijn. Daar komen immers ook bands als La Quiete en Raein vandaan. Binnen Europa voorlopers in dat genre. Bij beluistering van de laatste plaat “sail with the tide” blijkt er dan ook wel wat meer aan de hand te zijn dan de droge hokjes omschrijving van hierboven. Natuurlijk zitten er de lang uitgesponnen gitaarstukken in maar deze refereren eerder naar het betere werk van Pelican of Red Sparowes dan hun Italiaanse broeders. Niet dat die er helemaal niet toe doen want het oudere Magdalene werk haalt daar wel degelijk de mosterd weg maar de nieuwe plaat is meer. Niet de standaard uitbarstingen die je ver van te voren hoort aankomen maar een soort onderhuidse spanning die net niet tot een climax komt maar je heel onrustig achter laat. Donker en zwaarmoedig en dat maakt deze band net even anders. Natuurlijk heb je het wel eens eerder gehoord maar de manier waarop is echt heel goed. Het soort band wat live in de kelder het publiek spreekwoordelijk tegen de wand zal blazen. Je mee neemt in een verhaal  en stemming. De hoofdjes laat knikken en de broekspijpen laat wapperen. Dit is iets voor de liefhebbers van bands als eerder genoemde Red Sparowes maar ook Isis en vooral het eerder deze week spelende Envy. Kom vooral kijken en laat je imponeren door een stel Italianen die de verf van de muren gaan spelen. - MRK

bandcamp

facebook