Het is met absolute zekerheid te zeggen dat Martyrs niet voor iedereen is weggelegd. Het gaat hier om een brute, angstaanjagende film met grote impact, moeilijk verdraagbare scènes en een nare nasmaak. Dit gezegd hebbende, Martyrs doet meer dan enkel shockeren. Hij valt binnen het genre horror, maar is hierbinnen dermate onalledaags en onvoorspelbaar dat het haast beperkend voelt om Martyrs hier te plaatsen. Regisseur Pascal Laugier is van mening dat horror een speelplaats zou moeten bieden om te experimenteren, maar dit juist vaak niet het geval is, waardoor menig horrorfilm resulteert in uitgekauwde, fantasieloze prut. Sinds de première in 2008 op Cannes, staat Martyrs consequent op allerlei 'most shocking movies'-filmlijsten en bestaat er grote discussie over de kwaliteit van de film.

We beginnen het verhaal met Lucie die na maanden spoorloos verdwenen te zijn geweest wordt teruggevonden, waarbij het duidelijk blijkt dat er sprake is geweest van brute mishandeling. Er is echter geen spoor van de dader en waarom ze is ontvoerd. In het weeshuis ontmoet Lucie de jonge Anna en ontstaat er een zeer hechte vriendschap. Vijftien jaar later is Lucie ervan overtuigd haar belagers te hebben gevonden en is zij klaar voor bloeddorstige wraak. Anna staat klaar om Lucie te helpen, met het begin van een levende hel tot gevolg.

Wij van Wansmakelijk Goed houden van films die niet altijd even goed bij het (grote) publiek in de smaak vallen. Van horror tot drama en komedie, van grandioos goed tot buitengewoon slecht: al onze avonden staan in het teken der "wansmaak". Of het nu gaat om smerige ‘gore’, heerlijk foute B-films of juist om die onbehaaglijke of controversiële meesterwerken, wij vinden het allemaal fantastisch en selecteren daarom de verrukkelijkste kost voor de (wan)smaakpapillen!