Mister and Mississippi + Vincent KenterNL
Dit concert is verplaatst van 1 naar 6 juni. De gekochte tickets blijven gewoon geldig. Kun je niet op deze dag, stuur dan een mail naar [email protected] met daarin je naam, transactienummer en rekeningnummer (alleen als je je kaartje bij een voorverkoopadres hebt gekocht).
Je zou er haast jaloers van worden, zo ogenschijnlijk eenvoudig als Mister and Mississippi de aandacht en het publiek naar zich toetrekt. Dat het Utrechtse kwartet bij hun vierde officiële optreden meteen de Amsterdamse Popprijs 2011 in de wacht sleepte was goed voor een positieve buzz onder insiders, maar daarmee trek je nog geen volle zalen. Toch lukte het de band om dik een jaar later – januari 2013 – bij de presentatie van de zelfgetitelde debuutplaat Tivoli De Helling uit te verkopen. En voor de aansluitende clubtour kon ook al menig maal het bordje ‘uitverkocht’ voor de deur gehangen worden. (Dit is meteen een waarschuwing voor mensen die wel eens te lang wachten met het kopen van hun kaartje voor Vera.) Niet slecht voor wat nog geen twee jaar geleden begon als een gelegenheidsbandje aan de Herman Brood Academie.
Je kan haast niet anders concluderen dan dat Mister and Mississippi voldoet aan een bepaalde behoefte. Dat zou bijvoorbeeld kunnen zijn: een Nederlandse Fleet Foxes of Bon Iver. Dromerige folk doet het momenteel nou eenmaal erg goed. Maar mooie liedjes schrijven is één ding – vervolgens moet je het live nog wel waarmaken. En dat is waar Mister and Mississippi excelleert. Middels Popronde 2012 en voorprogramma’s voor onder anderen Patrick Watson en Blaudzun, heeft het jonge viertal door de overtuigende live-set in rap tempo een trouwe schare fans aan zich gebonden. Afgelopen Noorderslag mocht de band de lakmoesproef afleggen in de Patio (voorwaar geen makkelijke locatie) om de status van Grote Belofte waar te maken. Een test die de Utrechtenaren wat mij betreft (ik was erbij aanwezig) glansrijk doorstaan hebben.
Loepzuivere samenzang, afwisselend intiem en groots & meeslepend, een fijne mix tussen folk en post-rock. Enige nadeel: het is allemaal wat berekenend, wat te geregisseerd. Grote verrassingen kom je in de arrangementen niet of nauwelijks tegen en zelfs bij de instrumentele jams past de band goed op om niet uit de bocht te vliegen. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dat jammer vinden. Maar dat neemt niet weg dat de presentatie van de muziek verder voortreffelijk is. De band als één front op een rij voorop het podium, met als blikvangers in het midden zangeres Maxime Barlag en zanger/percussionist Samgar Jacobs. Mister and Mississippi wérkt gewoon. En als het enige negatieve wat muziekjournalisten over je kunnen melden is dat je muziek ‘te braaf’ of ‘te perfect’ klinkt, heb je het nog steeds best goed voor elkaar, zou ik zo zeggen.
Weedebee