Het concert is al uitverkocht, dus tja, wie moet ik hier nog overtuigen om de dertigste verjaardag van Motorpsycho uit Trondheim bij te wonen? Ik kan hier om het even wat schrijven en dat doe ik dan ook maar. Sinds 1993 speelt Motorpsycho voor de dertiende keer in Vera als ik het goed heb. De Noorse rockmeesters, die jammend en improviserend vliegen tussen zware seventies riffrock, psychedelische space- en progrock, jazzy noise en elektrische  en akoestische popsongs. Altijd onmiskenbaar Motorpsycho. Zij die een kaartje hebben weten te bemachtigen wacht weer een adembenemende, urenlange muzikale trip.

Zelf ontmoet ik de band in 1993 voor het eerst in Parkhof, Alkmaar als ik met mijn eigen band het voorprogramma van de Noren mag verzorgen. Bij binnenkomst in het welbekende punkcentrum zie ik een aantal langharige jongens over de tafelvoetbal gebogen. Altijd goed zo'n gezamelijke interesse. We treden die avond samen op voor een 20-tal op de grond zittende, eveneens langharige tieners. De in Parkhof gangbare hanekammen zullen het allemaal wel te langzaam of te soft vinden, want die heb ik er niet gezien. Bassist Bent, gitarist Snah en en drummer Gebhardt blijken een buitengewoon vriendelijk stel te zijn en we zullen elkaar daarna nog regelmatig tegenkomen. Dat jaar (1993) nog bij het eerste Motorpsycho optreden in Vera, waar de band aanzienlijk meer publiek trekt dan de 20 kids in Parkhof.

In dezelfde tijd komt ook de derde plaat van Motorpsycho uit, 'Demon Box' (1993). Duistere heavy space rock, acoustische songs, melancholische underground rock, elektronische noise en melodieuze popsongs wisselen elkaar af in een organisch Motorpsycho universum. Geniale plaat, die ik destijds grijs heb gedraaid. In Noorwegen begint Motorpsycho dan al een begrip te worden, zoals later ook in Europa en de rest van de wereld. In die tijd deelt mijn eigen band nog een aantal keren het podium met Motorpsycho. We spelen ook samen op Lowlands 1994 en staan daar alle drie dagen op de camping. Zij samen in een grote legertent, wij verdeeld over een aantal kleine tentjes. Later zal ik ze vooral zien als Motorpsycho in Vera staat. Op de een of andere manier kom ik dan altijd eerst drummer Gebhardt ergens in de binnenstad tegen op zoek naar de dichtstbijzijnde coffeeshop. Ik wijs hem de weg en we kletsen even bij, waarbij ik weer kan genieten van de humor van Gebhardt. Tot 2005, want dan verlaat Gebhardt de band om zijn eigen muzikale pad te bewandelen.

Daarna heeft Kenneth Kapstad het stokje overgenomen - haha hoe kom ik er op - totdat hij in 2016 besluit om zich volledig te richten op Spidergawd (eerder dit jaar te zien geweest in dit theater). Nu is het de beurt aan de Zweedse drummer Tomas Järmyr, die al een aantal jaren in Motorpsycho's thuisbasis Trondheim vertoeft om te studeren aan het conservatorium, verbonden aan de Norwegian University of Science and Technology. Met hem zullen we in Vera kennis maken als Motorpsycho hier komt om het 30-jarige jubileum van de band te vieren. De Noren hebben een rijke historie om op terug te kijken met inmiddels ontelbare optredens en ik weet niet hoeveel plaatreleases (nee, eerlijk, ik weet het echt niet). Onlangs is daar in elk geval 'The Crucible' (2019) bijgekomen, waarop we deze keer een aantal lange spacerock jams vinden, gevuld met vertrouwde Motorpsycho genialiteit. Voor Motorpsycho is Vera ook een beetje thuiskomen, bijpraten met een aantal vrienden en bekenden in Groningen en met Peter Weening de stand van zaken van het Nederlandse en het Noorse voetbal opmaken.

Zij, die geen kaartje hebben bemachtigd, niet getreurd, er komt wel weer een kans om Motorpsycho in Vera te zien. Het weerzien met de band is daarvoor een te groot wederzijds genoegen.

Dikkie.