Movies that Matter: No Entry No Exit (Julie Kreuzer & Mareille Klein, Duitsland 2010)
Na afloop spreekt prof. Miranda Boone over de reclassering in Nederland // After the movie guest speaker Prof. Miranda Boone will discuss rehabilitation in the Netherlands

De documentaire No Entry No exit (Auf Teufel komm raus) is een film die de kijker confronteert met een van de moeilijkste onderwerpen die we kennen. Karl D. wordt door zijn broer Helmut in huis opgevangen na het uitzitten van een gevangenisstraf van 14 jaar voor de gewelddadige aanranding van twee tieners. De omgeving is bang dat Karl in herhaling zal vallen en zij beginnen met een protestactie buiten het huis van de broer. De broer zelf moet het ook ontgelden want hij heeft met zijn gastvrijheid een potentieel gevaar de buurt binnengehaald. De broer en zijn familie ontvangen dreigbrieven en er wordt geprobeerd om via de kinderbescherming de zoon van Helmut uit huis te laten plaatsen. Zelfs de politie laat op duidelijke wijze merken dat zij geen begrip hebben voor Helmut's beslissing. Op het moment dat een groep vrouwen uit de protestgroep Karl persoonlijk willen confronteren krijgen ook zij kritiek te verduren.

De documentairemaaksters kregen toegang tot alle verschillende groepen die in de film tegenover elkaar staan, maar blijven zelf uit beeld. Ook qua oordeel laten zij zich niet horen en het is de kijker die uit alle verschillende verhalen een eigen conclusie zal moeten trekken. Helmut komt op voor zijn familie, maar Karl lijkt buitengewoon emotieloos als hij het over zijn misdaden heeft en lijkt ook niet te beseffen wat voor ellende hij veroorzaakt voor zijn broer en familie. De meeste mensen in het protest willen Karl niet op een brandstapel hebben, maar vertrouwen hem eenvoudigweg niet voldoende om hem los te laten lopen in het dorp. Uit de interviews komt ook nog eens naar voren dat meerdere van de mensen uit de actiegroep zelf ook mishandeld zijn.

Vanuit meerdere perspectieven wordt er een beeld geschetst van een buitengewoon moeilijk moreel dilemma. Geen film waar je bij achterover kunt gaat zitten. Eigenlijk stelt deze film onuitgesproken de oude filosofische vraag hoever je kunt gaan om monsters te bestrijden voordat je er zelf een wordt. Een film die dus dwingt tot nadenken en een uitgediept beeld geeft van een situatie waar onze binnenlandse pers alleen maar over lijkt te kunnen schreeuwen. In die zin is deze film niet alleen een film over de misdaden van Karl, maar een film hoe wij als gemeenschap hierop reageren.

Remy