Voordat het Eurosonic circus neerdaalt in ons anders zo idyllisch rustige provinciestadje, knalt ons aller underground tempel Vera het nieuwe jaar loodzwaar in met Toner Low uit Leiden en No Gods No Masters uit Twente.

Zwaar en tegelijk psychedelisch is Toner Low. Hoewel we in 2013 de nodige psychedelica in Vera voorbij zagen spacen - ik noem namen als Naam, Moon Duo en White Hills - moet je bij Toner Low meer aan iets als bijvoorbeeld Ufomammut denken. Zware stonerriffs afgewisseld met rustieke, maar onmetelijke ruimtes. De band is al in 1998 opgericht, maar de eerste jaren staan voornamelijk in het teken van bezettingswisselingen. Gaandeweg weet Toner Low zich te onwikkelen tot een hechte zwaargroovende psychedelische doommachine en wordt in 2004   de gelijknamige debuutplaat uitgebracht . Toner Low tourt in de loop der jaren door heel Europa met bands als Karma to Burn, Isis, Electric Wizard, Boris en Nederlandse geestverwanten als Candybar Planet en Astrosoniq. Op de derde plaat, 'III' (2013) lijkt Toner Low eindelijk alle verwachtingen waar te maken met uitgesponnen,  gelaagde en knap gecomponeerde space-rockende nummers in een heerlijke ultralage zware sound.

No Gods No Masters is eind 2012 opgericht door een aantal muzikanten uit de metal en hardcore scene om samen langzaam en ultiem zwaar te van het podium te denderen. NGNM is geïnspireerd door zowel jaren 90 doom/sludge bands als Iron Monkey, Eyehategod en Electric Wizard als metalcore bands als Cro-Mags en Integrity. Je kunt het ook nog verder terugvoeren op een mix van genre-oerbands als Black Sabbath en Black Flag, maar dan met een hedendaagse kamerbreed verpletterende metalsound. Het resultaat is stoner doom met een hard metalen randje en een schep hardcore gruis.  Het klinkt veel opgefokter dan de meer relaxte grooves van de meeste stoner bands. Wat dat betreft doet het mij denken aan Herder, de orkaanband opgericht in Groningen, die eerder al stoner metal de hardcore hoek in wist te trekken. En ik wordt bij de eerste beluistering van de 'No Gods No Masters' EP net zo van mijn stoel geblazen, als bij de eerste keer Herder. Geniaal vette riffs met opgefokte zang in een heerlijke monstersound en stiekem verpakt in goede songs. Dat smaakt naar meer.

Dikkie.