Je ziet ze steeds vaker in het straatbeeld verschijnen, van die clubjes of individuen die door het Noorderplantsoen geloodst worden door een hele fitty guy in een Under Armour outfit die dingen loopt te schreeuwen. Ik weet niet of ik daarmee dezelfde associaties heb als Willem Smit, het brein achter Personal Trainer, maar wat maakt het ook uit. De EPs zijn al maandenlang mijn hardloopjams, hoewel mijn hardlopen wat achter loopt. Misschien komt het omdat de muziek zich er niet echt voor leent. Soms rommelig en dan weer rustig, soms aanstekelijke liedjes en soms weer chaotisch.

Je hoort hier en daar wat logische connecties met Willem’s andere band Canshaker Pi, zoals het stemgeluid, het grungegeluid en de gitaarriffjes. Verschil is echter dat dit geheel is opgenomen in de zogeheten bedroom, resultaat is dat het wat minder hard rockt, lo-fi klinkt, maar niet minder interessant is. Dissonante gitaren, chaotische Logic-geluiden lopen door de zanglijnen heen, waar andere nummers gewoon pop zijn. Voor liefhebbers van indie, grunge en Daniel Johnston is dit eentje om in te lijsten.  Live gewoon met hele band, trainingspakjes aan dus.

Inmiddels als echte Groninger komt Marnix Visscher aka Fisscher Price de bill verrijken. Onder andere bekend van zijn andere bands Creepy Karpis en Korfbal, zit hij alleen thuis ook niet alleen maar te internetten. Ook dit een thuis-project dat het uit een ander vaatje tapt. De gitaren doen hier meer denken aan de jaren zeventig, zoals de mooie opener People’s Temple die wat doet denken aan John Cale, en de vroege Brian Eno. Andere nummer bewegen qua gitaren naar de rijke melodieën van White Fence. Dromerig, vervormde stemmen en zelfs een Daniel Johnston cover, geen kinderspeelgoed!