Het leven van Fred Cole, charismatische zanger/ gitarist van  Pierced Arrows leest als een dikke muziekencyclopedie. Hij begon zijn muzikale carriere in 1964 met garagerockbands The Lords en Deep Soul Cole alvorens hij met The Weeds een single uitbracht ('its your time') die heden ten dage geldt als een 'collectors item'. De band had al enige populariteit vergaard in de 'ondergrondse' garagescene en toen hun een optreden werd beloofd als supportact van The Yardbirds in San Francisco toog de band richting de westkust om slechts bij aankomst te horen dat de club van niets wist. Boos op hun manager en bang om naar de oorlog in Vietnam te worden gestuurd besloot de band richting Canada te vertrekken, maar het tourbusje strandde met een lege benzinetank in Portland.

De band speelde een aantal shows in een kleine club, waar Cole verliefd werd op Toody Connor en het stel besloot een jaar later te trouwen. Met The Weeds ging het ook voor de wind. Op aandringen van management besloot de band hun naam te veranderen in Lollipop Shoppe, waarna optredens volgden met onder andere The Doors en Janis Joplin. De band brak echter nooit door bij het grote publiek omdat hun geluid voor die tijd te psychedelisch en te ruig was, maar de naam Fred Cole was gevestigd bij muzikale liefhebbers.

Na een aantal uitstapjes met bands in de hardrock en punkscene (met King Bee speelde Cole in het voorprogramma van The Ramones) besloot hij met Toody, die kort daarvoor de basgitaar had opgepakt, en drummer Andrew Loomis Dead Moon op te richten, een typische garagerockband met een heel primitief basis geluid, een punky edge en een donkere uitstraling. Dead Moon bracht een hele rits platen uit en verkreeg een ware schare Europese fans en ze bleven samen spelen tot aan het jaar 2006, waar ze uiteindelijk hun allerlaatste optreden speelden in de Vera Club.

Maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan, en met Pierced Arrows wordt een nieuw hoofdstuk geschreven. Samen met drummer Kelly Halliburton (bassist van streetpunkband Defiance)  slaat het echtpaar Cole een nieuwe weg in. Met Descending Shadows, de opvolger van debuut Straight To The Heart, levert de band een prachtplaat af.

De nummers voelen wat gestroomlijnder aan en 'dare i say it' een beetje 'poppier'. De energie en intensiteit van het trio spat van de plaat en is tomeloos en uitdagend met veel blues en country gitaarriffs. Het gruizige garagegeluid blijft als een warme deken over de nummers broeien met hier en daar een lekkere fuzz en zoals altijd is de stem van Cole onvast en krakend als een verouderde lattenbodem. En dit is, zoals Dead Moon fans weten, tevens de charme van de band.

Cole was al lo-fi voor het woord zelfs bestond. Het zal een mooie avond worden. Romantisch en een beetje donker, maar voornamelijk gepassioneerd en nostalgisch.

En dat zijn allemaal erg mooie woorden.

- nataly

Home

Myspace