Pulsar (Alex Stockman, 2010)
35 mm, kleur, 91 min, Nederlands gesproken

Hoezeer wordt je leven door technologie beheerst? Stel dat je mooie vriendin plots aan de andere zijde van de oceaan stage mag lopen bij een trendy architectenbureau. Stel dat je een jongeman bent die weliswaar artistieke ambities heeft maar vooralsnog rondkomt als apothekersbezorger te Brussel. Stel dat je Wi-Fi-netwerk thuis onverklaarbaar verstoord raakt – wat moet je dan? In de technothriller van Alex Stockman is al gauw het einde zoek. Begint Samuel de greep op zijn leven te verliezen of is er iets nog ernstigers aan de hand? Een cyberstalker, of raakt hij alle zicht op de werkelijkheid kwijt, nu vriendin Mireille in den Amerikaanse vreemde verkeert? In de roemruchte traditie van paranoiathrillers als The Conversation (1974) van Francis Ford Coppola voert Stockman je mee in de krochten van de technogeest.

Wanneer Samuel gespeeld wordt door Matthias Schoenaerts, degene die vrijwel eigenhandig hormonenmaffiathriller Rundskop (Michaël R. Roskam, België 2011) dit jaar tot fenomenale film wist te tillen, weet je dat je goed zit qua film. Maar Stockman is ook een boeiende gast. Hij blijkt medeproducent te zijn van het magnifieke Any Way the Wind Blows (2003) van Tom Barman, waarin trouwens Schoenaerts ook nog een rol blijkt te spelen. Pulsar blijkt ook nog een pleidooi te zijn voor technieken die dreigen te verdwijnen: vinyl, Super 8, cassettebandjes, Polaroid en handgeschreven brieven. Of zoals Stockman in de mooie persmap zegt: “De pitch voor Pulsar schreef Sándor Márai overigens al in 1934: Wat echt belangrijk is voor de mensen, weten ze gewoon, zonder apparaten of telefoons.

Ik zal niet voor de zoveelste keer verzuchten dat onze zuiderburen het afgelopen decennium grosso modo qua filmmaken met kop en schouders boven de Nederlanders uitsteken (en ook nog eens Jeroen Meus op de TV hebben met Dagelijkse Kost), maar hier te Groningen, wil ik wel opmerken, doen we niet echt aan pulsars. Natuurlijk niet! LOFAR moet je hebben. Grunn heeft een astronomiegeschiedenis om waarlijk trots op te zijn en het gaat maar door, met LOFAR als een van de meest spannende ontwikkelingen in tijden. OK, het gaat wel om technoangst vanavond te Zienema, ofwel Love, Paranoia and Radiowaves, maar geeft toe, het is ook wel schoon – de techniek.

david

 

NRC **** “Pulsar is een inventieve, suggestieve technothriller die inspeelt op de aloude angst van de mens voor de machine.”