Popquizmaster: “Noem een bijzonder Nederlands muziekcollectief.”

Hele kroeg schreeuwt in koor: “Sexton Creeps!”

In een rechtvaardiger wereld zou dat inderdaad zo gaan. Aan de andere kant: als Sexton Creeps (uut Grunn) niet zo stronteigenwijs en a-commercieel was, dan zouden in elk geval veel meer mensen de muziek onderhand kennen.

Maar dat weerbarstige maakt Sexton Creeps natuurlijk ook extra onweerstaanbaar.  En de steevast opzwepende liveshows altijd iets om naar uit te kijken. Spannende muziek die soms minutenlang dreigt of je gedachten juist laat wegdrijven, een zoemend orgel dat onder je huid kruipt, en dan met grof geweld tot uitbarsting komt.

Schrijf dus alvast de datum 16-2 met dikke vilstift in je agenda of beter nog, op je hand.

Een band kun je Sexton Creeps nauwelijks noemen. Sinds de groep in 2007 begon, heeft ze in zoveel wisselende samenstellingen gespeeld dat de betrokkenen soms zelf niet meer wisten wie er bij de groep zat.

"Stom toeval", noemde zanger/frontman Jan Harry Rus het in een interview met Dagblad van het Noorden. "Tijdens de opnamen bleek dat we altijd nog wel een plekje voor een instrument in het geheel konden vinden. En de gasten vinden het leuk om mee te werken. Ik vind zelf collectieven als Edward Sharpe en Kyteman ook te gek om te zien. Zo’n rondkolkende massa, de lol en het gemak waarmee wordt gespeeld, er is steeds iets om naar te kijken."

Als er echter één band is waar Sexton Creeps sterk aan is verwant, dan is het Wovenhand (en voorganger 16 Horsepower) met de bezwerende bandleider David Eugene Edwards. Dat Sexton Creeps vorig jaar bij de Nederlandse optredens van Wovenhand het voorprogramma mocht verzorgen is dan ook hartstikke logisch. En handig: mocht Edwards’ stem het begeven dan kon Rus zo de zangpartijen overnemen. Luister bijvoorbeeld eens naar het lied ‘Everything is what it is, by virtue of it’s relation to everything else’ (op de laatste plaat Lesbian Skies) dan is het of je Edwards i.p.v. Rus hoort schreeuwen.

Er is evenwel een groot verschil tussen beide frontmannen: Rus kan zich –niet gehinderd door een instrument- vrij over het podium bewegen. En dat doet hij met verve.

De laatste keer dat ik Sexton Creeps zag, in een kerkje in Winsum, maakte de band diepe indruk met een volledig akoestisch optreden. Dit was wel even andere koek dan het zoveelste Popacademiebandje met net iets te bedachte baarden en refreinen. Hier stonden muzikanten, vrouwen incluis, met kloten.

Lichte kost is het meestal niet. Rus zingt over vooral over God, liefde en de dood. “Zoals Gerard Reve al zei, daar gaat alle goede kunst over."

Vooral de bij vlagen maniakale voordracht van de zanger was zo intens dat ik daarna met enige aarzeling op hem afstapte om een plaat te kopen. De hoes van Sour Acre was er ook een om in te lijsten, met die in kunsthars gevangen roze kever. Aan middelmaat doen ze niet, getuige ook de bijzondere videoclips.

Dat optreden is alweer enige jaren geleden en al heb ik niet elke kans gegrepen om de groep live te zien, liet Sexton Creeps daarna slechts mondjesmaat van zich horen. Bovengenoemde plaat Lesbian Skies is de meest recente en die dateert alweer uit 2014.

Soms had ik zelfs het vermoeden dat de groep stilletjes was opgedoekt, als er op Facebook of de eigen website www.sextoncreeps.eu maandenlang geen enkel teken van leven was gegeven. Werd de stilte eindelijk doorbroken, met dit soort berichten: Due to a shortage of band members and rehearsal space it has been quiet for some time now. But we're working on it. We'll become the phoenix of Groningen. The North Shall Rise Again!

Maar Sexton Creeps heeft wel degelijk woord gehouden, is inmiddels duidelijk. Hoewel ik de informatie niet uit de eerste hand heb, schijnt er iets unieks te gaan gebeuren in Vera. Op deze heuglijke vrijdagavond presenteert Sexton Creeps namelijk niet één nieuwe plaat, ook geen twee…[tromgeroffel]…maar…geloof het of niet…maar liefst drie platen!

Corrigeer me vooral als ik ernaast zit lieve popquizfanaten, maar ik kan me niet herinneren of voorstellen dat zoiets ooit eerder is gebeurd in de geschiedenis van de popmuziek.

Igor