SOLD OUT
Thursday 22 FebruaryEnglish TeacherUK + SprintsIRL
Dublin based garagepunk outfit
Note: SPRINTS will play FIRST tonight! Start: 20:45
Het is weer ‘ns wat anders om een aankondiging met het voorprogramma te beginnen, maar dit is er dan ook eentje om U tegen te zeggen.
Volgens 3voor12 was English Teacher van de paar honderd acts zelfs het allerbeste dat Eurosonic afgelopen januari te bieden had.
Al denk ik dat we inmiddels kunnen spreken van een Double Bill. Van twee uitermate veelbelovende bands. Het is niet onopgemerkt gebleven: alle drie de concerten in Nederland zijn al lang en breed uitverkocht.
Je moet ook wel doof zijn om het talent van English Teacher niet te herkennen.
De vier bandleden Nicholas Eden, Lily Fontaine, Douglas Frost en Lewis Whiting leerden elkaar kennen op het Leeds College of Music en dat is te horen. We hebben hier te maken met een technisch zeer onderlegde band, waarbij de drummer van de band ook uitstekend piano blijkt te kunnen spelen. De bassist liet afgelopen januari in Huize Maas heel wat monden openvallen.
Dat geshow zou al snel heel vervelend worden (voor mij althans) als de band geen ijzersterke liedjes zou hebben. Dit viertal lijkt ze achteloos uit de mouw te schudden.
Waarbij het nog wel lastig is om de band te categoriseren. Dat vindt ze zelf ook: “Somewhere between Adele, Jockstrap and Fontaines D.C is what we’re tryna do”.
De zangeres en coole frontvrouw Lily Fontaine bedient zich graag van onderkoelde praatzang zoals we dat kennen van Dry Cleaning, maar klinkt bij vlagen ook dromerig. Kijk en luister alleen al naar deze live versie van Mastermind Specialism.
Hoor toch hoe de stem van Fontaine nèt niet breekt op het zachte bed van dat repeterende basloopje, de krassende cello, tokkelende gitaar en pingelende piano.
Dit is de Engelse lerares die je iedere leerling gunt.
Maar voor je dreigt al te relaxed weg te dromen en starend uit het raam je gedachten het klaslokaal uit zweven, word je weer bij de les geroepen met dit uptempo lied met heerlijke riff.
English Teacher - The World’s Biggest Paving Slab (Later... with Jools Holland) (youtube.com)
“Het beste dat ik bij Jools Holland zag sinds de ‘90’s!” luidde een van de vele euforische reacties.
Overdrijven kunnen ze wel in Engeland, maar dat we hier van doen hebben met een uitzonderlijke band is wel duidelijk.
Een band die ook nog op de bühne staat met een aanstekelijk zelfvertrouwen en spelplezier.
Terwijl de debuutplaat This Could Be Texas nog uit moet komen (in april).
Zorg dat je erbij bent, want vanaf komende zomer staat onze favoriete English Teacher hoogstwaarschijnlijk op veel grotere podia.
En als je dan tussen de twee lesuren door snel je oordopjes in doet, dan wacht je daarna een leerkracht die wat minder zachtzinnig te werk gaat: SPRINTS uit Ierland.
Noem haar gerust streng, ja zelfs agressief.
Die agressie is niet gespeeld. Als je zangeres/gitarist en liedschrijver Karla Chubb mag geloven heeft ze heel wat ellende meegemaakt. En dat laat ze ons weten ook. De felheid en verbetenheid waarmee ze haar ervaringen, woede, schaamte en zwartgallige kijk op het leven in onze gezichten schreeuwt liegen er niet om.
Wegdromen is hier niet aan de orde.
SPRINTS heeft in enkele jaren al een geduchte (live)reputatie opgebouwd, hoewel de debuutplaat Letter To Self pas afgelopen januari uitkwam. Maar daarvoor heeft de band al diverse singles en ep’s uitgebracht. Wie de moeite neemt om die te beluisteren hoort hoe de band zich heeft ontwikkeld. Van de vileine eerste single Kissing Practice (2020), de boze ep Manifesto (uit 2021) via de nog steeds furieuze ep A Modern Job (2022), komen we dan in januari 2024 bij Letter To Self.
Die klinkt nog even krachtig, maar de band heeft de woede gekanaliseerd in liedjes die soms ronduit popliedjes zijn (maar dan a la Nirvana: melodieus met kloten).
Af en toe doet SPRINTS me denken aan Savages en in de melodieuze liedjes (zoals Shaking Their Hands en Adore Adore Adore, Shadow of a Doubt) aan Hole - inclusief de fijne strot-met-randje van Courtney Love.
En het is niet meer louter ellende wat de klok slaat; in Literary Mind bezingt Chubb zowaar de liefde.
De laatste keer dat SPRINTS hier speelde, tijdens Eurosonic 2023 was Chubb erg kritisch op het tamme publiek. Maar dat was dan ook een showcase-publiek. Dit lijkt me een mooie gelegenheid voor een revanche en om de band te laten merken dat Groningen wel degelijk een stad is waar dit soort muziek al decennia wordt omarmd. En door VERA in het bijzonder.
Igor