De eerste keer dat ik The Mudd zag spelen stond ik met een biertje en mentaal notitieblokje, mentale notities te nemen en bier te drinken. Het was als jurylid voor mij redelijk evident dat ik naar de enige originele band van de avond stond te kijken. Een geluid dat opviel tussen de doorsnee tienerpop en bluesrock en, ja, nou is dat natuurlijk niet zo heel erg moeilijk, maar The Mudd sprong er echt uit.

Ze speelden al in de grote zaal als het voorprogramma van Cloud Nothings, dus zal de Kelderbar een makkie voor ze zijn. Shoegaze zonder veel te harde gitaren en een beetje de jaren negentig indie rock is wat heel duidelijk doorklinkt in de nummers. Zo hoor je in Love Apparatus het sentiment van Slowdive terug, terwijl bij According to Plan wat meer teruggrijpt op de jaren negentig, voornamelijk door het gitaarwerk. Wat opviel is dat deze dames en heren daarnaast continu bezig zijn met het werken aan hun nummers en sound en dat ze niet stilzitten tonen ze ook aan met het feit dat ze een weekendje naar Groningen-Zuid zijn afgedaald (Haren is inmiddels Groningen-Zuid, toch?). Aldaar hebben ze twee singles opgenomen die ze nu in de Kelder komen presenteren. En ik hoop daar dan ook weer een nog betere versie van The Mudd aan te treffen.|JORNE