The People's Pleasure GroundsNL + Donna BlueNL
Noir-romantic indie groove double bill
Nu dan graag je aandacht voor de fraaie Nederlandse double bill The People’s Pleasure Grounds (TPPG) en Donna Blue. Het zijn bands die qua muziek best ver uit elkaar liggen (dat wordt dus een lekker afwisselende avond), maar beide met een grote voorliefde voor filmische muziek. Denk dan vooral aan internationale films, waarin de spruitjeslucht in elk geval in geen velden of wegen te bekennen is. En het naakt niet functioneel is, maar sensueel en broeierig (Donna Blue) of uitbundig en vrij (TPPG).
The People’s Pleasure Grounds begon als solo-project van Jimmy de Kok, tevens toetsenman/percussionist bij VERA-favoriet Iguana Death Cult.
Inmiddels heeft hij een band om zich heen verzameld, bestaande uit mede-bandleden van The Black Marble Selection – nog zo’n hier hoog gewaardeerde band die er in 2018 helaas mee ophield.
Als ik de muziek van TPPG hoor dan zie ik een Quentin Tarrantino-film. Maar dan wel eentje die speelt in Californië in de onbekommerde jaren zestig. Met campers in vrolijke kleuren, de uitbundige zon die nog geen schade aanricht maar alleen maar warmte en vrolijkheid geeft, surfers die kunnen leven van de lucht en van wat aandacht van leuke strandmeiden die toen nog gewoon topless waren.
Op de hoes van de titelloze ep (zomer 2022) staan ook bloemen, cactussen en bandleden met hoeden.
Ze zingen ook graag samen en jengelen er met hun gitaren lekker op los. En alles is gedrenkt in veel reverb. Liefhebbers van Temples of de Allah-Las kunnen blind een kaartje kopen.
Something New heet een van de liedjes. Dat is de muziek van TPPG absoluut niet, maar je gedachten surfen wel heerlijk weg op deze geluidsgolven - naar weer eens een ouderwetse summer of love.
Human Bats klinkt puntiger en venijniger kan live ontaarden in een heerlijke moshpit.
De band had een tijdje niets van zich laten horen, maar is bezig met nieuwe muziek. Die is wat meer uptempo, zo mailde Jimmy mij, en wordt uiteraard vanavond ook gespeeld.
Bij Donna Blue zijn de jaren zestig ook niet ver weg, maar hier geen zonovergoten surftaferelen maar grofkorrelig zwart-wit, twangy gitaar, zwierig orgel en de sensuele zang van Danique van Kesteren of de onderkoelde (gesproken) stem van Bart van Dalen. Samen vormen zij de kern van Donna Blue, die sinds 2018 muziek uitbrengt. Dat doet de band in eigen tempo en onder eigen voorwaarden, wat zijn vruchten steeds meer afwerpt. Inmiddels heeft Donna Blue met haar herkenbare stijl ook over de grens al naam gemaakt.
Na enige singles en ep kwam in 2022 debuutplaat Dark Roses uit. Een dromerige en sensuele plaat, met nog een vleugje Velvet Underground.
Maar het is vooral de geest van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra die hier heerlijk rondwaart, vooral als Bart van Dalen z’n laagste baritonstem opzet.
En zodra Danique van Kesteren in het Frans begint te zingen is de vergelijking met Serge Gainsbourg en Jane Birkin snel gemaakt.
Het is heerlijk weg zwijmelen en slowdancen op Donna Blue.
De nieuwe plaat Into the Realm of Love komt op 8 maart uit en afgaande op de eerste singles Aphrodite en Fantasy Girl kan 2024 wel ‘ns het internationale doorbraakjaar worden van Donna Blue.
En jij kunt ze nu gewoon nog zien in de grofkorrelige VERA-zaal.
Igor
The People's Pleasure Grounds | Instagram
The People's Pleasure Grounds | Bandcamp