The Gathering
Bijna had ik de hoop opgegeven dat The Gathering nog naar Groningen zou komen tijdens de tour voor Disclosure (2012), het tiende studioalbum alweer sinds mijn geliefde band in 1989 in Oss werd opgericht. Afgelopen september speelde de band in oorspronkelijke bezetting nog wel in Simplon, ter ere van het twintigjarig bestaan van deathmetaldebuut Always..., maar het is juist de beginperiode van de band die mij het minste kan bekoren. Geef mij maar de klankrijkdom van de weldoordachte atmosferische rock en uitgesponnen soundscapes waar de band zich tegenwoordig in meerdere mate van bedient. Mooi dus dat er op de valreep toch nog een optreden in Groningen werd aangekondigd. De laatste keer was alweer in mei 2011. Toen ook (en voor het eerst in de geschiedenis van de band) in Vera.
Was het vorige album The West Pole (2009) vanwege het vertrek van zangeres Anneke van Giersbergen nog vooral een zoektocht naar een nieuwe sound, op Disclosure heeft The Gathering zichzelf volledig hervonden. De Noorse zangeres Silje Wergeland (Octavia Sperati) toont zich definitief een meer dan waardige opvolger van Van Giersbergen en de band klinkt hechter dan ooit. Doordat The Gathering alles in eigen beheer doet (via Psychonaut Records) kon de band zelf het tempo bepalen waarin de nieuwe plaat tot stand kwam. Aan Disclosure is ruim twee jaar zorgvuldig gesleuteld. Het is de meest persoonlijke en meest dromerige plaat geworden uit de eclectische backcatalogue van het gezelschap, dat zich almaar verder blijft ontwikkelen en het experiment nimmer schuwt.
The Gathering doet nauwelijks aan catchy melodieën of pakkende riffs. Het belangrijkste is de atmosfeer in de muziek. En het is daarbij vooral in lange nummers als 'Heroes for Ghosts' en 'I Can See Four Miles' (beide rond de 10 minuten) dat de band het beste in zichzelf naar boven haalt. Elektronische soundscapes à la How to Measure a Planet of if_then_else, afgewisseld met de lome mix van pop en triphop van Souvenirs en de stevigheid van rockgeoriënteerde albums als Nighttime Birds en Home. Alles komt samen in zorgvuldig opgebouwde luistertrips. Verder bulkt de band natuurlijk van het materiaal uit het tijdperk-Van Giersbergen, waarvan Wergeland al heeft aangetoond dat ze dat ook uitstekend weet te vertolken. Hoe dan ook komt vanavond zowel de metal-, de prog-, als de popliefhebber aan zijn trekken. En er zijn maar weinig bands (zeker van eigen bodem) die dat weten te bewerkstelligen.
Weedebee