TOPS maakt soft-rock maar dan door indie kids. Hoewel de band inmiddels langer dan 10 jaar bestaat en je dus niet echt meer van “Kids” kunt spreken. Ze komen uit Montreal en brachten in 2012 hun debuutalbum uit op Arbutus Records, het label waar onder meer Grimes en Mac deMarco hun carrière gestart zijn.

Bij aanvang wordt de band half ironisch omschreven als “a raw punk take on AM studio pop”, alsof je de CBGB punks van Television samen met de jaren 70 rocksterren van Fleetwood Mac de studio induiken. Zangeres Jane in een interview over die punk/diy esthetiek: ”I’ve never been particularly seduced by the ‘look and feel’ of diy culture, I find it a bit insidious, like camouflage for commercialism. Pop music on the other hand can basically contain any musical gesture as long as the end result is gratifying to listen to.” Het eerste album hoor je de duidelijke pop invloeden terug, maar leunen ze nog op wat typische indierock uitschieters. Die lastige tweede schudden ze de indierock veren definitief af en heeft de band die AM studio pop sound volledig onder de knie. We horen hit na hit, een album vol tijdloze oorwormen met mooie melancholische liedjes, zonder het juk van nostalgie.

TOPS heeft die studiopop sound geperfectioneerd zoals deze in de jaren ’80 werd gemaakt, al deden ze dat toen in hele grote en dure studio’s en doet TOPS dat een fractie van dat budget in een of ander koud warenhuis. Voor album nummer vier werd een uitstapje naar het aanzienlijk warmere LA gemaakt. Ook daar horen we de vaste formule van hit, hit, nog een hit, slow jam en dan nog een stuk of wat hits. De plaat kwam net uit waarop de pandemie roet in het eten gooide en dus alles stil kwam te liggen.

De liedjes worden geschreven door gitarist David Carriere en zangeres Jane Penny. Drummer Riley Fleck is verantwoordelijk voor de ingehouden drums en sinds een aantal jaar worden de toetsen door Marta Cikojevic gespeeld, die onlangs onder de naam Marci haar debuutalbum getiteld Entertainment uitgebracht heeft. Deze tour wordt de ritmesectie aangevuld met multi-instrumentalist Patrick Holland op de basgitaar.

Na twee jaar stilstand heeft de band afgelopen jaar een EP uitgebracht met de veelbetekenende titel Empty Seats. Gelukkig voor ons staan daar geen grote verrassingen op, tenzij je de formule van hit na hit inmiddels nog niet kent. Ook in dat geval mag je gewoon naar de VERA club komen want er speelt vanavond een klasse band in de grote zaal.

De in Berlijn woonachtige muzikant en multi-media artiest JJ Weihl, beter bekend als Discovery Zone, maakt popmuziek, video collages, powerpoint presentaties, reclames, en experimenteert met algoritmische kunst. Tijdens haar optredens gebruikt ze een verscheidenheid aan instrumenten en visuals, waarbij ze het universum als bron van inspiratie gebruikt.

- Thomas