Tous les Soleils (Phillippe Claudel, 2011)
35mm, color, 105 min, Frans gesproken, Nederlands ondertiteld
French, Dutch subtitles

 Drie jaar geleden brak Phillippe Claudel door met zijn debuut Il y a longtemps que je t’aime over een vrouw die na vijftien jaar de gevangenis verlaat en met behulp van haar zus haar gebroken persoonlijkheid weer te repareren. De film won overal in Europa prijzen en recensenten spraken vol lof over de emotionele diepgang van het verhaal en over het filmisch oog van de regisseur, die van origine romanschrijver is. Claudel houdt er niet van een soort verhaal te vertellen, blijkt uit  zijn repertoire. Het boek waarmee hij doorbrak is een historische roman die zich afspeelt in de eerste wereldoorlog. Zijn eerste film is een familiedrama en nu zet hij met Tous les Soleils een lichtvoetige klucht neer. Met een serieus thema overigens; de verwerking van het verlies van een dierbare.

 Alessandro is muziekdocent in Straatsburg. Sinds het overlijden van zijn vrouw staat hij er alleen voor in de opvoeding van hun dochter, die inmiddels vijftien en puber is. Maar dat is niet zijn enige probleem, zijn broer Luigi die zichzelf anarchist noemt en gevlucht is uit Italië om de dictatuur van Berlusconi te ontvluchten woont ook bij hem in. De beste man loopt de hele dag in pyjama en weigert aan het werk te gaan voor kapitalistische honden. Wanneer het dochter en broer opvalt dat Alessandro wel wat opbeuring en morele ondersteuning kan gebruiken besluiten zij dates voor hem te regelen via het internet. Zoals gezegd is Tous les Soleils anders dan Claudels debuut. Het verhaal is grappiger en de emotionele kant wordt verzacht, maar wel serieus genomen.