Avery Plains is een van de weinige bands die ik vorig jaar na maart nog op een podium heb zien spelen met een echte muur van geluid. In Vera en 'seated', dat dan weer wel. In diezefde tijd is ook de tweede plaat 'SoOn' (2020) uitgebracht, maar van een echte platenpresentatie kun je vanwege de beperkingen eigenlijk niet spreken. Vandaar dat de presentatie van 'soOn' nu nog eens dunnetjes over wordt gedaan in Vera onder meer 'normale' omstandigheden en wordt  tevens de split-single 'A song of my own rising/A perpetual Longing' (2020) met het bevriende Whipster gepresenteerd.

In sommige landen is het overigens heel gewoon dat je underground bands zittend aan een tafeltje en een stoeltje bekijkt, zoals ik ooit in Rusland heb gemerkt. Ook op die manier is het heel fijn om een band live op volle sterkte over je heen te laten gaan (in een crisis leer je de dingen opnieuw te waarderen). Maar ik blijf het maar een beetje ongemakkelijk  vinden (beleving is ook een ding) en ben blij dat ik me in elk geval weer staand tussen het publiek omver kan laten blazen.

Na de debuutplaat 'Avery Plains' (2015) heeft het een tijdje geduurd, maar in 2020 is daar dan 'SoOn'. Zoals we nu weten helaas uiterst ongelukkig getimed. In vergelijking met de underground popsongs van het debuut is er op 'SoOn' nog meer ruimte voor psychedelica en experiment, terwijl de songs toch zeer melodieus blijven. Zo lopen de nummers op 'SoOn' verder uiteen, van spacende underground rock tot rustiger melodieuze songs met rauwe randjes. Op de ijzersterke split-single, die eveneens wordt gepresenteerd, is er een soort van een hoofdrol voor zanger/gitarist Jurgen Veenstra van Avery Plains weggelegd, omdat hij de zang op beide nummers voor zijn rekening neemt.  'A song of my own rising' op 'This side' van de single staat ook op 'SoOn'.  Een afwisselende, stevige underground rocksong, waarin allerlei fraaie melodieën om elkaar heen dansen, zoals we eigenlijk wel gewend zijn van Avery Plains. Het nummer doet mij zelf denken aan een mengeling van iets als Band Of Horses en Dinosaur Jr maar dan niet met lijzige of heel hoge zang, maar met de meer donkere en doorleefde, hese zanglijnen van Jurgen  Veenstra.

Met het noemen van bovenstaande bands bedoel ik geenszins dat Avery Plains geen totaal eigen smoel heeft, want dat is wel degelijk het geval. Met leden uit Vox Von Braun, De Fuckups, Erectromorph, Thud!, Kempes, Moonlizards, Moan, Dandruff!!, Sexton Creeps, Benjamin B en Audiotransparent hebben we het hier over een brede afvaardiging van de Groninger underground rock. De uiteenlopende invloeden worden meegenomen in Avery Plains om vervolgens in de eigen kenmerkende uiterst melodieuze, psychedelische underground popsongs te worden verwerkt, de ene keer meer richting noise en rock, de andere keer bijna folk- of country-achtig.

Dat is ook niet zo gek, als je bedenkt dat de band ooit is ontstaan uit het acoustische dark country gezelschap The Black Hills, dat in 2009 het licht ziet. Van daaruit ontwikkelt Avery Plains zich met liefst  vier gitaristen in een elektrische reïncarnatie tot een dynamische, gelaagde elektrische storm, die zowel noisy als superaanstekelijk is. Tegenwoordig is Avery Plains een compacte band met naast Jurgen Veenstra, gitarist John Krol, bassist Kay Tjassing en drummer Michel Weber. Maar nog steeds een meerkoppig monster, dat live nog steviger dan op de plaat in een onstuimige wall of sound vol afwisseling weet te verrassen. Dat wordt weer even wennen om je staande te houden in de zaal!

Support Whipster vinden we op 'That side' van de split-single met 'A perpetual Longing'. Een bijzonder en geslaagd samenwerkingsverband met  zanger Jurgen Veenstra van Avery Plains. Zanger/gitarist Peter van der Heide van Whipster doet even een stapje terug om vanaf die plek terug te slaan met noisende, dronende akkoorden afgewisseld met snerpend galmende loopjes die het midden houden tussen The Wipers en Joy Division, terwijl het nummer bedrieglijk eenvoudig doordreint. De donkere, hese zanglijnen doen ondertussen erg denken aan Mark Lanegan. Alsof Greg Sage heeft besloten even mee te doen op een van diens soloplaten.

Hoewel Whipster al vanaf 1995 bestaat, is er sinds debuutplaat 'Strange' (2002) en opvolger 'Road Apple' (2005) geen volledige plaat meer verschenen. Whipster is opgericht door Peter van der Heide en bassist Henk Drent vanuit hun eerdere bands Wishing Tree en Windischgrätz. Kennelijk hebben de twee een voorliefde voor de beginletter 'W'. In Whipster mengen ze een weids galmende gitaarsound  á la Greg Sage van The Wipers met de snotty landerige verveeldheid van The Velvet Underground. Ook bands als Dream Syndicate, Giant Sand en Calexico worden genoemd als referenties bij de gloomy underground rock van Whipster, die perfect is om weg te dromen tijdens kanovaarten in de vaartjes en beekjes door het meanderende landschap in het Hoge Noorden. Maar pas op dat je niet in het water valt, als je plotseling wakker schrikt van een ineens opgetrokken muur van distortion.

Vanaf 1998 tot in de jaren nul treedt Whipster veel en regelmatig op. Vaak bijgestaan door vaste gastgitarist Rudy Lentze, die zIjn sporen al heeft verdiend sinds het Groninger Springtij eind jaren 70. Wel zijn er  bezettingswisselingen, vooral op de drumkruk. De afgelopen jaren treedt Whipster nog slechts sporadisch op, onder andere in Vera bij een tribute aan Fred Cole van Dead Moon en bij de presentatie van de verzamelplaat ´Where The Candybeetle Dwells' (2015), een project van Vera huiskunstenaar  Willem Kolvoort a.k.a. Snorkel.

Maar daarin lijkt verandering te gaan komen. Drummer Thomas de Jager, die de band ooit in 2011 heeft verlaten, is terug van weggegweest en naast 'A perpetual Longing' heeft de band met hem in een sessie in oefenruimtecomplex Het Viadukt nog een paar nummers opgenomen. Dat doet vermoeden dat er in de nabije toekomst toch meer uit gaat komen van Whipster. Over een van de steviger nummers uit deze sessie gaat zanger Menno Schreuder van De Fuckups tijdens de single-presentatie zijn luidruchtige vocalen spuwen. Dat gaat toch andere  koek worden. Ben bang dat de kano gaat omslaan.

Dikkie.