Woods + Will SamsonUSA
De plaat die ik de laatste tijd het meest draai, is ‘Our House On The Hill’ van The Babies. Kwam vorig jaar al uit, maar breekt nu pas bij mij in huis door, zeg maar. Opener ‘Alligator’ reken ik nu al tot één van mijn favoriete liedjes van het jaar. Gelukkig wist Pepr ze al te strikken en zien we ze op 18 juni hier in VERA. Ik ga niet zeggen dat het concert van vanavond van Woods als een voorafje voor The Babies gezien moet worden, maar feit is dat bassist Kevin Morby het maar druk heeft: hij zit in beide bands.
Veel verder moet je beide bands niet vergelijken, want Woods legt zich toe op psychedelische indiefolk, gekenmerkt door de falset-zang van Jeremy Earl. Woods loopt opvallenderwijs één op één: al zeven platen uit in evenzovele jaren, als een topscorer die elke wedstrijd doel treft. En doeltreffend zijn ze zeker, sterker: hun scores worden elk jaar mooier! De doorbraakplaat was nummertje drie ‘Songs Of Shame’, waarna ‘At Echo Lake’ en ‘’Sun And Shade’ aantoonden dat we hier niet met een eendagsvlieg te maken hebben.
Was de sound eerst nog erg lo-fi met geknip van cassettebandjes, noisy intermezzo’s en soundscape-achtige structuren, voor de nieuwste plaat ‘Bend Beyond’ werd meer de tijd genomen om hun live-sound in de liedjes, die ook veel meer liedjes met kop-en-staart zijn, te verwerken. De nummers werden niet meer in één take opgenomen in de minuut nadat ze geschreven waren, zoals vroeger. Wel werd de plaat zoals gebruikelijk uitgebracht op het eigen label Woodsist, waar ook gelijkgestemden als Kurt Vile, Real Estate en White Fence op resideren.
Als je Woods nog niet kent, is die jongste plaat dus een aanrader: what you hear is what you get. Als je überhaupt houdt van bands die elk stickertje dat de media op hen plakt eraf pulkt, zit je hier ook goed. Folkrock, Alt.Country, Indiefolk, Psych-pop, het is allemaal waar, maar ook allemaal weer net niet. In dit schemergebied gedijt Woods het beste. Waar het om gaat is dat Woods op eigen kracht, ouderwets DIY, al jaren op hoog niveau meedraait en alleen maar aan kracht lijkt te winnen. Twee jaar geleden waren ze hier voor het laatst, met een fascinerende show. Laten we ze weer hartelijk welkom heten. Die Babies komen later wel.
T-Ice