WrongUSA/FR
Wrong (Quentin Dupieux, 2012)
Quentin Dupieux strijkt tegen de conventionele filmharen in. Dit bewees hij al met zijn film over een moordende autoband die in 2012 de sensatie op het filmfestival in Cannes was. Zo vroeg als 1999 timmerde Dupieux echter al aan de weg in de muziekindustrie. Onder de naam Mr. Oizo heeft hij inmiddels 4 albums uitgebracht. Zijn bekendste werk is het nummer Flat Beat uit 1999 met de gele, immer knikkende handpop Flat Eric in de hoofdrol. In 2001 maakte hij zijn eerste lange film die, zoals men dat zegt een ‘underground cult-hit’ is geworden. In het kort gaat deze film, Nonfilm (2002), over een acteur die zijn film crew uitmoordt, waarna de overlevenden besluiten toch door te gaan met het opnemen van de film, zonder camera’s of script. Het film-within-a-film-gehalte is hoog in Dupieux’ verhalen. In Rubber, over de moordende autoband, is er bijvoorbeeld een groepje mensen wat met verrekijkers van een afstand toekijkt hoe de autoband allerlei dingen aan het opblazen is. Zij bevinden zich in het gerepresenteerde universum binnen de film, maar staan los van het verhaal met de autoband. Wanneer dit goed gedaan wordt is deze onconventionele stijl een losse en pretentieloze manier om de kijker aan het denken te zetten.
In Wrong verliest Dolph Springer zijn dierbare hond Paul. De viervoetige vriend vormt het centrum van het universum voor zijn baasje en deze doet er dan ook alles aan om met hem herenigt te worden. Op zijn zoektocht komt Dolph de meest uiteenlopende, absurde personen tegen. Een promiscue pizzabezorgster, een aan hardlopen verslaafde buurman, een geflipte huisdierdetective en een geheimzinnige goeroe die Master Chang heet. Deze laatste zet Dolph aan om zijn metafysische band met Paul terug te vinden. Alsof dat helpt bij het terugvinden van zijn hond. En dan is Dolph zelf ook niet de meest normale persoon met zijn neurotische trekjes en verwilderde blik. Al deze personages leveren bizarre situaties op die uitstekend op de lachspieren werken. De film is een doldwaze combinatie tussen een achtbaan en een funhouse, waarin het moeilijk is met beide voeten op de grond te blijven staan.
Rob