ZekeUSA
Rough GuttsUK + EvilcentricGRN
High-octane hardcore punk nihilism metal rock ‘n roll
Of ik even een pakje shag wou opsturen. Samson. Ik wist niet dat het nog bestond. Echt zo’n jaren tachtig links merkje. Niet dat hij wilde roken, daarvoor was hij al te ziek. Even aan ruiken. Herinneringen ophalen aan samen zitten in de tourbus. Ik weet niet of het pakje op tijd is aangekomen. Drie weken later was hij er niet meer. Abe Zanuel ‘Sonny’ Riggs III. Sonny was de belichaming van Zeke. Wild, enthousiast en hij hield van snelle motoren en rock en roll. Alles waar Zeke voor staat. ‘I’m a motherfucker when I get behind the wheel’. Hij was een pracht mens, mijn broer, altijd vrolijk, genereus en super energiek. En gitaar spelen kon hij ook. Snel. Vooral snel. Dat hoort zo als je in Zeke speelt. Binnen twee minuten aan de finishline. Liefst eerder. Ieder nummer in een moordend tempo met gierende gitaren en retestrakke hakketakkende drums met dikke middelvinger. Dat is Zeke in een notendop. Spelen totdat je erbij neervalt. En Sonny kon dit. Een echt podiumbeest. Met verbeten trek en blauw getatoeëerde nek woest zijn gitaar het publiek inslingeren. En daarna sjekkies draaien en luisteren naar Queen en Cheap Trick in de hotelkamer.
Acht jaar speelde hij in Zeke. Van Flat Tracker tot Death Alley en mooi poserend op Kicked In The Teeth. Een ware legende. En een super lief mens.
Wilde avonturen heb ik beleefd met Zeke. In Chicago met een gast die, I kid you not, Scooter heette, die ons meenam naar zijn motorcluppie, waar ik niet achter de bar mocht. No women allowed. Terwijl Phil Campbell van Motörhead op iets getrakteerd werd door een aardige dame in het bierhok. Of die keer dat mijn drankje gespiked werd in Bristol en Marky ‘I can’t remember, really?’ Felchtone urenlang met mij de drugs heeft weggewandeld. En in Los Angeles, op Lemmy’s 65ste verjaardagsfeest, waar Donny Paycheck mij voorstelde aan een kale, baardige man die net tot mijn borsten kwam. ‘This is Kerry King’, en ik verbaasd vroeg ‘Who’s Kerry King?’.
Ach, herinneringen. Een mooi ding. Zes weken achtereen touren eist ook wel zijn tol. Irritaties groeien, de vermoeidheid valt in. Van shotjes drinken in een Berlijnse bar op maandag en dan op donderdag onverwachts porno kijken in een rockbar in Chicago ‘heel normaal hoor’ met licht geklede barvrouwen. Ik mocht van Donny twee dagen niet werken, zo oververmoeid was ik. Maar hoe moe ook en wat voor een gedoe dan ook, zodra Zeke die avond weer op het podium stond was alles weer goed. Want wat een te gekke band is het. Enig in zijn soort. Onvermoeibaar. Viva Agostini. Fight In The Storeroom. Arkansas Man. Retestrak en duizelingwekkend snel.
A rollercoaster ride to hell!
- Nathalie
Lineup Zeke
Blind Marky Felchtone - gitaar/ zang
Jason Freeman - bass
Jeff Hiatt - gitaar
Donny Paycheck - drums
R.I.P Sonny 11/01/1973 - 23/09/2022
Twee support acts deze avond!!! Lokale post-hardcore, post-punk en retro-metal act Evilcentric opent de avond gevolgd door tripped out garage and punk hybrid band Rough Gutts uit de UK.