8½ (Otto e mezzo) (Federico Fellini, 1963)
Het zal wel iets te maken hebben met de aankomende twintigste sterfdag van Frederico Fellini die op 31 oktober valt. In Amsterdam wijdt EYE een tentoonstelling aan de wereldberoemde art-house regisseur. In Groningen speelt het NNT de voorstelling Fellini. En, in Vera vertonen wij de wonderschone surrealistische komedie Otto e mezzo uit 1963.

Fellini heeft een bijzonder kunstig leven geleid. Op zijn tiende liep hij weg van zijn ouders om zich aan te sluiten bij een circus, wat later een terugkerend thema in zijn films zou worden. Als jong ventje schreef hij al scenario’s en grappen voor verschillende films en radioshows. En in 1944 opende hij een winkel in Rome waar hij zijn karikaturen en filmposters verkocht. Voordat Fellini zijn eerste film op zijn eigen naam zette, werkte hij al veelvuldig samen met regisseur Roberto Rossellini.

Fellini wordt geschaard onder de grootste regisseurs die Italië heeft voortgebracht. Zijn films zijn dromerige, licht surrealistische, high society-kluchten, met een kien oog voor schoonheid, mooie vrouwen en glimmende bolides. Zo bespeelde Fellini niet alleen het Italiaanse publiek, maar werden zijn films ook in Amerika en door heel Europa vertoond en met liefde ontvangen. Door zijn aanraking met Carl Gustav Jung en zijn bewondering voor diens werk kregen Fellini’s films een zeer persoonlijk en psychologisch karakter wat leidde tot een universele aantrekkingskracht. Hij maakte vruchtbaar gebruik van Jung’s theoretische filosofieën over archetypen en psychoanalytische opvattingen.

In Otto e mezzo speelt Marcello Mastroianni de regisseur Guido Anselmi. Lijdend aan een ‘writers block’ delft Guido zijn herinneringen en fantasieën voor oplossingen en inspiratie. Zijn dagdromen lopen vaak over in de dagelijkse realiteit, waardoor zowel hoofdpersoon als kijker af en toe moeilijk onderscheid kunnen maken tussen waarheid en luchtspiegeling. Otto e mezzo is tevens een zeer persoonlijke film. De titel betekendt acht en een half, wat slaat op Fellini’s acht en een halve film die hij maakte voor Otto et mezzo. Daarbij wordt Mastroianni vaak als Fellini’s alter ego gezien, waardoor de creatieve strubbelingen van de regisseur in Otto e mezzo een zelfreflexief karakter krijgen. Al met al een echte klassieker die je gezien moet hebben. Dus tot dinsdag!