Vorig jaar was Cloud Nothings nog gewoon een leuk bandje met twee platen vol met aanstekelijke indie- en poppunkliedjes. Goed, mij wisten ze toen al in te pakken met hun enorme enthousiasme en lo-fi uitstraling – de plek van het optreden, een zonovergoten parkje in Barcelona, droeg daar wellicht ook aan bij. Toch bleef Cloud Nothings voor mij een sympathiek maar niet heel bijzonder bandje. Daar heeft het onlangs uitgebrachte ‘Attack on Memory’ behoorlijk verandering in gebracht. 'Blijkbaar is dat bij meer mensen het geval, het was dus even vechten binnen de scribentengroep, maar uiteindelijk aan mij de eer om een lofzang op dit album te schrijven.

Waar dat vrolijke en enthousiaste vaak erg leuk was, laat Cloud Nothings op hun nieuwe plaat een, zacht uitgedrukt, overtuigende felheid en agressie horen. De dreigende opener zet direct de toon: ‘No Future/No Past’ grijpt je bij je keel en wie het epische ‘Wasted Days’ dan nog kan weerstaan wil ik vriendelijk verzoeken dit blog te verlaten. Het nummer duurt bijna negen minuten en eindigt met het door merg en been gaande gekrijs van Dylan Baldi. ‘I thought! I would! Be More! Than This!’ Nooit gedacht dat dat mannetje zó vernietigend kon klinken.

Cloud Nothings weet hun eerdere sound erg goed te plaatsen binnen deze rauwere kant. De zware, gewelddadige noise en het onheilspellende geschreeuw van Baldi worden op Attack on Memory afgewisseld of gaat soms zelfs samen met de melodische en opgewekte poppunk. Zo klinkt er geregeld een helder gitaarrifje boven al het gruizige gestamp uit. Of neem ‘Stay Useless,’ dat wat aan The Strokes doet denken en geheid een dansvloertoppertje wordt. Kortom, Attack on Memory is echt een onweerstaanbare, ijzersterke plaat en ik voorspel dat ‘ie ook de rest van het jaar nog veel gedraaid gaat worden.

Het hele album valt hier te beluisteren.