Amsterdam in een gehuurde mercedes op naar de Kelderbar. Voor de derde keer als ik het goed had gehoord. Apneu en Katadreufe stond op het menu samen met een goede dosis alcohol. Om half twaalf barstte Katadreuffe los in de kelder, en volgens mij heeft de halve straat dat gehoord.
Als een explosie van geluid raasde de ‘evil twin’ van Apneu rond. Een donkere mix van metal en post-punk, met gitaarwerk waar je U tegen zegt. Oordopjes werden uitgedeeld als kleine snoepjes en het publiek bleef wat ongemakkelijk, maar Katadreuffe verveelde geen moment, ondanks het torenhoge volume.
Nadat Katadreuffe het zweet van het voorhoofd had geveegd, kwamen ze terug als het rustigere ‘ideale schoonzoonbandje’ Apneu. Nou, met teksten over meisjes opsluiten in de kelder in het nummer ‘Emily’ weet ik nou niet zo zeker of je deze jongens in huis wil hebben, maar zo kwam het een beetje over in het begin. Het was tam in vergelijking met Katadreuffe, erg tam. Dat ligt niet aan Apneu, want Apneu is Apneu, en Apneu blijft Apneu. Maar het publiek was een beetje versuft. De slacker/rammelpop ging er niet enorm lekker in. Het is ook wat moeilijker om naar gebroken liefdesliedjes te luisteren na de testosteronbom dat Katadreuffe is, maar kom op. Wij zijn in Groningen toch wel ‘in touch’ met onze gevoelige kant? Gelukkig kwam de beweging er na een paar nummers dan toch in (Bedankt dames!) en eindigde het toch nog in een dansfeestje. ‘This will never happen to us’ is nu uit op Subroutine Records. Koop die plaat mensen!