Het is nog steeds even bijkomen van deze avond. Het was lekker volle bak met veel mensen die ogenschijnlijk speciaal voor de bands waren afged(w)aald naar de kelder. Man Hug II's eerste optreden was hard, maar kan moeilijk de Grote Openbaring van 2013 genoemd worden. Nee het was echt nog niet goed te noemen. De sound was ok: gierende noisy gitaarpartijen ondersteund door stuwende bas en drums, en die opstelling werkte het best bij de cover van Return of the Rat van The Wipers. De vorm moet echter nog gevonden worden in de eigen nummers. Een beetje dynamiek bijvoorbeeld, want het lompheidsgehalte was wel erg consistent, wat als ironische resultaat heeft dat het geheel minder kracht heeft, wat mij betreft. En alsjeblieft geen spoken word meer van uitgeprinte A4-tjes, daar is nog nooit iemand mee weggekomen. Zo. Gelukkig kun je eerlijk zijn tegen je beste vrienden.

 Nu naar Hun Bed. Dit is misschien wel het meest toegankelijke (lees: conventionele) project van deze (ex-)Vera Artdivision leden. Het kan haast niet anders of je hebt eerder hun hoog-conceptuele, maatschappij-beschouwende synthpunk-, minimale elektronische ambient-, bliepjes- of wat-dan-ook-daar-tussenin- projecten ervaren. Nee, vanavond brachten ze lekkere rechttoe-rechtaan Rock, mooie liedjes met harde gitaren. Erg leuk om te zien dat ze sinds hun debuut in Vera tijdens het laatste Zomercafé een stuk strakker zijn gaan spelen, waarbij vanavond regelmatig mijn enorme hoofd instemmend mee begon te knikken. Dat biedt dan weer hoop voor Man Hug's tweede show-...

- Chris

Foto: Marc de Krosse