Omdat er op de een of andere manier wat gaten in mijn herinnering zijn gevallen schrijf ik maar op wat ik nog wél weet.

Ik parkeer mijn fiets voor Vera ik zie een auto in de Oosterstraat keren, net op tijd voor lijn 8 langs. Toch handig dat ze die fietsenstallingen weggehaald hebben. De band lijkt inmiddels al ontvangen te zijn door postermaakster Mirjam. De kelderbar stond nog vol tafeltjes, niemand behalve ik die weet wat er moet gebeuren en ik ben wel eens rustiger aan een downstage avond begonnen.

Anyway, ik loop naar de garage, daar staat de auto die net nog verkeerd-om de Oosterstraat in reed, met bijpassend een licht gestresste artisthost. Ok prima, ze zijn er en de chauffeur noemt zijn actie “stukje randstedelijke arrogantie”. Ijs gebroken, een paar van deze band hebben nog in hardcore bandjes gespeeld, dus genoeg gesprekstof; Shikari, Trashfest etc. Terug naar de kelderbar, bankjes en stoelen schuiven, PA opzetten, soundchecken, de band klinkt goed en de avond loopt al behoorlijk op rolletjes vergeleken met drie kwartier eerder. Remy is er inmiddels ook, de uitbetaling is verschoven naar een later tijdstip. Kut, het is 21:00 en we zijn al klaar. 2,5 uur niks doen. Geen Steven Seagal op TV, met z’n tweeën kan je niet klaverjassen. De band gaat ook nog eens wat eten halen. Eens kijken wat er in de grote zaal te doen is.

Vanaf hier vallen er gaten. Ik heb de band in de grote zaal gezien, kan me niet meer herinneren wat ik er van vond. Ben zo om 22:30 aan het eerste biertje begonnen. Halve liter uiteraard. Daarna nog een stuk of twee voordat Naive Set begint.

De eerste paar nummers van de set klinken bekend, die zijn van de plaat en van internet. Klein beetje doen aan het geluid. Nieuw biertje, halve liter. Wat een te gekke band wel, één van die nieuwe lichting bands van Nederlandse bodem die  “op internationaal niveau” opereren. Ze hebben een paar sterke melodieuze nummers. Wat van mijn vrienden die bij de bierproeverij waren zijn er ook. Ook dronken, een paar dansend, de sfeer zit er al in. Nieuw bier, halve liter. De band begint aan wat duidelijk het “midden deel” van de set is. Beetje bummed want hier ergens stopten ze met de melodieuze gitaarlijntjes en wordt het meer jengelig.

Na een nummer of twee ben ik om als ik bedenk - hey verdomd dit is minder glee en meer Pavement. Goed! Shit, moet ik daar te veel over nadenken. Ok, ik voel me nog wel helder maar de ledematen worden zwaar. Nieuw biertje, vooraan staan. En ze beginnen weer aan nummers met twinkelgitaar en samenzang. Ja, lekker. De band trekt het ook goed, bedankt het publiek vaak. Ze eindigen met een cover. Welk nummer kan ik me niet meer herinneren, kut halve liters.

Ok, hier ergens liet ik Remy in de steek. De rest van onze downstage club was druk met andere dingen, dus Remy en ik moesten het opruimwerk doen. Twee kabels opgerold, ben met de drummer gaan praten. Ja mooi die gekke diepe snare, komt van een fanfare drummer. Lekker snerpend geluid ook. Oh dat zus en zo ding dempt een beetje? Hoop dat Spilt Milk nog eens speelt, binnenkort misschien weer? Hey wat is dit, de tafels staan al klaar en ik sta hier een beetje niks te doen. Even weer iets doen, stekkerdoos uit de muur trekken ofzo. Oh, heb je Bert, Bert wat vond je er van? Bardame, twee van die emmers graag! Enzovoorts. Totdat de kelderbar opgeruimd is, Remy naar me toe komt, ”waar was je“, het half vier is, ik geen stap meer kan verzetten en ik toch nog wel een mooie avond heb gehad. Kater viel mee. Oh ja, de band was ook wel goed volgens mij, bedankt Remy, artist-host etc.! Mooie avond wel, volgens mij.

| THOMAS

Foto: ©Marc de Krosse