Downstage Terugblik
Sauna Youth + Creepy Karpis
Auteur: Jorne Visser
Fotograaf: Igor Wijnker
Toen ik voor de eerste keer het plaatje opzette van Sauna Youth, dacht ik gelijk al dat het een leuk bandje zou zijn voor in de Kelderbar. Energieke punk, crowdsurfers, confetti-kanonnen, de hele mikmak. Hoe schril was het contrast toen ik zondag het pand binnenliep en de gehele band uitgeteld over banken lag verspreid. Ze hadden nog een klein gaatje ontdekt in hun tourschema, zodat ze in de Vera Kelderbar mochten spelen. Hoe klein was dat gaatje dan precies? Om vijf uur ’s nachts in de auto naar IJmuiden of iets dergelijks stappen om aldaar ternauwernood op de al geboekte boot naar de overkant te springen, zo klein. Na het soundchecken en de komst van de jonge honden van Creepy Karpis werd deze zondag toch een beetje wakker geschud en bleek het voor Thomas en mij toch wat veel werk te zijn om twee bands bezig te houden, alles op te ruimen, kassa’s te dingesen en postertjes te printen. Gelukkig moest iedereen blijkbaar nog een beetje wakker worden, want bij het kwartier te laat openmaken van de voordeur vond ik geen meute met hooivorken, maar een lege trap.
Toen om tien uur Creepy Karpis begon was het echter al lekker vol in de Kelderbar en had ik de twijfelachtige eer om de kassa te bewaken, waar Thomas wel on the scéne was en het volgende van de show vond: “Creepy Karpis, één van de nieuwste bandjes in de garagerock lichting na Traumaheli/Mozes And The Firstborn/Afterpartees en deze tappen uit het Thee Oh Sees vaatje. Zeg maar, zij die het meest enthousiast in de pit stonden op die LGW?-editie met Ty Segall en Thee Oh Sees. Retestrakke bassist. Ik hoor goede liedjes en lekkere aanhang die ze meenemen. Liedjes over fucked up worden, etcetera. De zure gast in mij mist nog wat, misschien zouden de heren even wat dieper in de muziekgeschiedenis moeten duiken om de muziek wat meer vlees te geven. Langer spelen dan 30 minuten is in vele gevallen ook not done. Mijn advies is om die set te destilleren tot 20 minuten van de beste nummers. Soit, een beetje punker/Noorderling trekt zich daar niks van aan. Het komt wel goed met deze band.” (Scholing, 2016).Sauna Youth tapte het uit een net iets ander vaatje. De garage wordt achter ons gelaten en vervangen door punk. Wel origineel in dat punkstraatje dan, drummer en zangeres zingen/praten samen over de scherpe en strakke gitaren heen. Jammer genoeg straalde de band niet zo sterk meer uit dat het hier gekomen was om los te gaan en dat droegen ze een beetje over aan het publiek dat pas losging bij de laatste paar nummers. Hopelijk nog een keer zo’n bandje uit die interessante Britse arty punkscéne, want het is een ons-kent-ons wereldje als ik de basgitarist geloven mag. Ze vonden het hartstikke leuk in Vera, maar liggen een uurtje na het optreden wel lekker in bed. Hopelijk gauw weer een zo'n zondags rock'n'roll avondje, dat maakt je weekend nog een stukje leuker.