Dag 3 begint met Verapoll-topper The Tallest Man On Earth. Ik ken het trucje inmiddels wel, hoewel er verder ook niks op aan te merken valt. Ik heb echter meer behoefte aan wat meer rock'n'roll, die ik vind bij Cloud Nothings. De sound van de eerdere EP's met de liedjes van de wat gladdere laatste LP werkt erg goed. Hoekig, ruw, maar met goeie liedjes en fijne meezing-stukjes. Toppertje. Helaas speelde Yuck tegelijkertijd, waar ik nog maar een nummer van mee kon pikken. Scheen erg goed te zijn, hopelijk snel in Vera, samen met Cloud Nothings lijkt me een prima combinatie.

 

Warpaint in het volle zonlicht bekijken is toch wat ongemakkelijk, maar de dames spelen zeer sterk en strak. Waarschijnlijk had ik er binnen in een zaal meer van kunnen genieten.

Fleet Foxes doen wat ze altijd doen, hun retro-gitaarpop bevalt me nog altijd maar is me toch net wat te veilig. Gang Gang Dance is op plaat een dansbare versie van Fever Ray, maar live zakken ze door het ijs. De combinatie van slecht geluid en de behoefte om PJ Harvey te zien jaagt me dan ook snel weer weg. Harvey speelt vrijwel de gehele nieuwe plaat en weet de hele menigte te betoveren. Onwerkelijk goed, misschien voegt het live net wat te weinig toe om écht als geniaal te worden bestempeld, maar wat een stem, wat een uitstraling en wat een heerlijke muziek.

Davila 666 is zo ongeveer de grootste tegenpool die je kunt bedenken, dus daar ook nog maar even kijken. Veel werk van de nieuwe plaat, maar harder, sneller, beter en groffer. Ga kijken als ze in Vera langskomen 21 juni!

 

De al maanden gehypete wolfgang van Odd Future moet ik natuurlijk even zien. En die hype is best te begrijpen. Gevaarlijk, hard en rauw, al stokte de flow van het optreden tussen de nummers door regelmatig en is ook niet elk nummer even sterk. Geweldige live-act desondanks.

De 90's hardcore van Pissed Jeans deed mij verrassend genoeg niet veel daarna, en als zelfs de band aan publiek gaat vragen waarom ze niet bij Animal Collective aan het kijken zijn, kies ik paella voor mijn geld en ga daar nog maar even kijken. Wederom veel nieuw werk, maar de oude nummers die in knip- en plakvorm hier doorheen gespeeld worden geven het optreden genoeg herkenbaarheid om tienduizenden Spanjaarden aan het dansen te krijgen. Gewaagd, maar erg goed.

 

Holy Ghost en de in Barcelona legendarische Dj Coco krijgen de eer om ons festival af te sluiten, maar ontstijgen de stempel 'vermakelijk' niet. Rest me alleen nog een tip voor mensen die wellicht volgend jaar ook naar Primavera willen; in september kost een kaartje slechts honderd euro. Krijg je er nog een winterfestival bij ook. Tot volgend jaar.

 

>> Ga naar dag 1

>> Ga naar dag 2

 

– Ralf (Foto Odd Future: www.tomroelofs.nl)