Primus is zonder twijfel een van de meest herkenbare en unieke bands van de jaren 90. Voor een ieder die Primus niet kent (shame on you), check even hun Woodstock-optreden van 1994, spring door je kamer en lees daarna pas dit stukje verder. Voor het eerst in dertien jaar stond Primus namelijk weer eens in Nederland, in Paradiso. Uiteraard was er ook een Vera-delegatie aanwezig.

Een propvol Paradiso wordt eerst opgewarmd door Hot Head Show/Primus-mini, die een jazzy variant spelen van de funkmetal waar Primus bekend om staat. Best aardig, al stelen ze wel heel veel mosterd van het bordje van het hoofdprogramma.

Vijf minuten te vroeg stappen Les Claypool en kornuiten het podium op onder oorverdovend gejuich. Kippenvel bij de eerste basnoten van 'To Defy The Laws Of Tradition'. Het geluid is de eerste nummers matig afgesteld, maar wordt gelukkig snel beter. Wat volgt is een twee uur lang virtuoos spelende band, met veel, heel veel ruimte voor jams en improvisatie. Het is bij lange na niet de greatest hits show die ik op voorhand verwachtte, die iedereen misschien wel verwachtte aangezien Primus voor het eerst in twintig (!) jaar in deze originele bezetting speelt. Een aantal hits komen wel langs, wat resulteert in een springende en hossende menigte.

De vele jams en uitgerekte nummers halen misschien wat de vaart uit het optreden, maar het laat vooral zien hoe strak de band speelt. Dit is geen reunieshow van een paar oude lullen (toegegeven, ze zijn nooit echt helemaal uit elkaar geweest), hier staat een op en top gemotiveerde band die waarschijnlijk in september een geweldig nieuw album uit gaat brengen. De nieuwe nummers klinken super en passen naadloos in het oude werk. Enig minpuntje is het ontbreken van een paar grote hits in de toegift. Heerlijke show verder. Primus still sucks (ja dat hoort er toch in he...)!

– Ralf