Beetje raar, welkomstwoorden voor nieuwe Bonus Footage-lezers tikken terwijl een eigen, onzekere toekomst misschien het einde van deze rubriek gaat betekenen... Binnenkort piept deze jongen er namelijk voor onbepaalde tijd tussenuit. Al enige tijd liep het allemaal niet zo op rolletjes met me, in die grote boze wereld. Maar als de handel daadwerkelijk vastloopt is het zaak om de boel weer vlot te trekken. Binnenkort hoop ik daar een begin mee te maken, met de nodige professionele hulp. Ik zit nu deze woorden op deze plek te tikken omdat ik in vele jaren Vera vele mensen heb leren kennen. Sommige wat beter dan andere, maar een ieder die zich de eerstkomende maanden afvraagt (of dat de afgelopen tijd deed) “hoe het toch zit met Paultje?”: dan weet’n joe eem hou wot, en zo.

 

Maar misschien zijn jullie nog niet van me af als het gaat om stukjes voor de VK. Dus welkom, beste nieuwe lezer! Moet even afwachten of lichaam en geest er tijd en rust voor kunnen vinden, maar het streven is er wel om verder te blijven schrijven over muziek en beeld. Want dat is waar Bonus Footage over gaat. In 2007 begon ik met het bespreken van muziek-dvd’s. Anno 2011 haal ik het materiaal vooral van het web, waar natuurlijk de wereld aan toffe docu’s, repo’s en oud tv-werk te vinden is. Interessant wordt het als ik daar een popgeschiedenisverhaal aan vast kan plakken. Rode draad daarbij is ‘underground’. Niet verwonderlijk, lijkt me, als je zelf je in zo’n 28 jaar tijd veel kennis vergaart hebt in Vera, ‘club for the international popunderground’. Die kennis deel ik op deze plek.

 

Een stukje geestelijke hulpverlening naar de lezer toe... Want poeh, wat is er veel muziek! Dat van nu komt allemaal bij dat wat er de afgelopen decennia al is gemaakt. Een enorme berg zul je moeten beklimmen als je besluit om aan een muzikale ontdekkingsreis richting het verleden te beginnen. Niet iedereen heeft daar zin in. Op zich heel begrijpelijk. Voor hen is er Het Nu, met Pitchfork en 3 voor 12 als belangrijke bakens. Voor Vroeger, voor de bergbeklimmers dus (zeeduikers was –besef ik me nu- mooiere beeldspraak geweest), hoop ik met m’n tweewekelijkse verhaal wat richting te geven.

Het Nu is in de pop natuurlijk altijd met Vroeger verweven. Tegenwoordig zelfs meer dan ooit (Simon Reynolds heeft daar met “Retromania” net een boeiend en spraakmakend boek over geschreven), dus in die wetenschap schrijf ik ook een Bonus Footage. M’n eigen voorkeur, m’n smaak, zorgt voor meer kennis en enthousiasme op bepaalde gebieden. Maar als muziek uit een goed hart komt is er een goede kans dat het ook mijn hart binnenkomt. Vroeger of later; zo duurde het bijvoorbeeld 30 jaar voordat reggae een grote muzikale liefde werd.

 

Bonus Footage gaat dus niet alleen over muziek, maar ook over beeld. Elke keer stel ik me de vraag of het een goed (beeld-)verhaal is wat de makers van een docu of repo ons voorschotelen. Dan gaat het over vorm en techniek (camera en montage), maar vooral over of het inhoudelijk allemaal goed in elkaar steekt. Dat is vaker niet dan wel het geval. Een goede docu maken is heel erg moeilijk, en niet per definitie een kwestie van poen. Soms moet er gekraakt worden, zoals laatst bijvoorbeeld bij “A Headbangers Journey”. Iets wat niet goed is kan echter toch nog steeds heel mooi zijn, en negatieve kritiek op een film is niet ook kritiek op een genre. Niet iedereen las die boodschap in die bewuste BF. Dat wil ik bij deze toch nog even benadrukken. De mooiste docu die ik ken is “We Jam Econo”, het verhaal over mijn favoriete band The Minutemen. Het is niet de beste docu die ik ken.

 

Dus is het afwachten wat de toekomst verder brengt. Als die van jou in Vera ligt kan ik je melden dat die toffe club met die prachtige geschiedenis ook wel doordraait zonder mijn stukjes. Doe er je voordeel mee.

 

Paul Schwarte

http://www.ijamecono.wordpress.com