Toen ik nog een klein knulletje was, ontdekte ik al vrij vroeg de schoonheid van muziek en dat het een band voor het leven was die mij door menig heftige periodes heen heeft geloodst.  “Music was my first love…”

De televisie destijds gaf mij Toppop en Musikladen (oké, oké Hitparade im ZDF met schlager ed.)  met heerlijke beelden van de aldaar optredende artiesten (met vaak ook niet gescripte momenten, denk aan de sloop actie met de planten van Iggy Pop (Lust For Life) bij Toppop).

En bij vlagen Konden wij thuis Rockpalast ontvangen met mijn vroegste herinnering live optredens van The Who en Grateful Dead.  

De radio met Hilversum 3 (Arbeidsvitaminen) en Radio Luxemburg waar ik in de jaren 70 de Rock en de Pop ontdekte wat oa. in de hitparade stond.

Rockbands als KISS, AC/DC, Status Quo (oa. uit de Hitkrant, Muziekexpress hingen in mijn slaapkamertje aan de muur.

Een simpele pick-up had ik toen waarop ik de singeltjes draaide die van mijn vader waren; Little Richard, Fats Domino, Bill Haley en onze gezamenlijke gekochte single Meat Loaf.

Maar een muziekwereld buiten de hitparades ontdekte ik via mijn oudere zus en vooral via mijn neef. De fantastische studio en live albums van diverse (hard)rockbands…en de punk (Sex Pistols mijn allereerste vinyl), new wave en Motorhead.

Mijn liefde voor de Metal was geboren door de ontdekking van de New Wave of British Heavy Metal. Saxon, Iron Maiden, Judas Priest, Venom en nog vele meer…

In die tijd (12, 13 jaar) mocht ik dan eindelijk naar mijn eerste concerten  Vandenberg en Springpop (festival) in de Molenberg te Delfzijl (waar ik toen nog resideerde).

Dat smaakte naar meer, ook omdat mijn Metal-vinyl collectie inmiddels groeide (werkte bij mijn vader als fietsenmaker, geld moest ergens vandaan komen), en mijn Metal vrinden mij attendeerden op de Heavy Metal Night in Vera waar menig band van naam speelde en daar wilde ik natuurlijk ook heen.

Mijn eerste concert (waar ik stiekem heenging)  in Vera 29-09-1984 was Tokyo Blade. Getooid in een band shirt, leren jas met eroverheen een hesje vol met patches (van de bands) en studs, witte Nikes en de Edwin spijkerbroek. Puntenriemen en onafscheidelijke kogelriem en armbanden vol met studs/spikes. Ready for battle and bang that head that doesn’t bang!

Ik wilde meer en kreeg meer (mijn ouders inmiddels overstag). Metal was inmiddels interessant genoeg dat het programma Je ziet maar met presentatrice Hanneke Kappen een item in Vera deed tijdens een optreden van Vengeance. Toen ik in vol ornaat (de stevige outfit) geïnterviewd werd (dit kwam op tv uiteraard) had ik mijn moeder wel iets te leggen…

Ergens in 83 kreeg de Metal een nieuwe boost. Het moest allemaal wat sneller, venijniger, bruter…en viola ziehier Thrash Metal!

Voor mij nog steeds de mooiste Heavy Metal Night aankondiging, nl de venijnigste, bruutste Thrash band van het moment Slayer!!!

Terwijl veel liefhebbers van het zwaardere snellere werk genoten van het zwarte vinyl (de albums op dat moment) van een Kill  ‘ em All of  Heavy Metal Maniac, was daar in ene Show No Mercy van het dan nog onbekende Slayer. Het debuut (1983) was zo venijnig, bruut, intens en donker met heftige teksten over het occulte, religie/anti-religie, marteling, oorlog etc.  die gemeend en rauw uit Tom Araya zijn strot kwamen alsof het was gebeiteld was in steen.

En toen, inmiddels gekomen in 1985, nadat de liefhebber in ’84 tussendoor nog even werd getrakteerd op de geweldige  ep Haunting The Chapel, was daar Hell Awaits. Het donkere hart van deze band. Wat een album, zo intens donker, alsof het gesmeed was in de Hel zelf.

Man man man…wat wist deze plaat mijn oudbakken pick-upje vaak te vinden. Nog net niet grijs gedraaid en draait heden ten dage nog steeds goed.

Het was zover. Het volledige tenue werd aangetrokken, de spikes om het lichaam gebonden waren wij allen klaar voor het concert! Bij de bushalte in Delfzijl stonden al aardig wat Metalheads, de spanning was daar en de verhalen werden steeds sterker.

Bij de bushalte in Appingedam stapte ook nog een groot deel in, en met 40 man/vrouw sterk vervolgden wij onze weg met de gele GADO bus naar Groningen. Veel kabaal, zingend, pratend, schreeuwend,(elkaar de nieuwe patches tonen, de ene battle jacket was nog mooier dan de andere) maar altijd respectvol naar de buschauffeur.

Slayer en fans op de stoep - foto: Alco Pater

In Stad aangekomen moest er natuurlijk nog even wat gegeten worden bij de lokale snackbar. Waar ik later hoorde dat sommigen gewoon leden van de band tegen kwamen die ook heerlijk een patatje mayo en een frikadelletje zaten te happen. Een praatje en een foto (destijds de vriendelijkheid zelve) en hoppa naar de soundcheck.

Slayer en enkele Veranen op de kemenade - foto: Alco Pater

Het ritueel ging verder, de wandeling naar Vera, de spanning stijgt. Onderweg nog meer vrienden en gelijkgezinden (zag ik jou ook niet bij dat Metal concert toen ?) treffen en in de rij bij de kassa eindelijk richting de zaal (voordeel Metal publiek, dat ze altijd op tijd zijn). Bij binnenkomst de eerste klanken van de Metal klassiekers die dj’s de zaal in slingerden. De toon was gezet voor de rest van de avond.

Het moment was aangebroken. De band liep het podium op, de gitaren gierden wat, het publiek ging helemaal wild en het mooiste Thrash Metal intro (aller tijden) werd ingezet. De klanken van het nummer “Hell Awaits” bracht de duivel in het aanwezige publiek naar boven en de pit werd onbeheersbaar.

Al na het fantastische eerste nummer moest zanger Tom Araya het publiek al enigszins tot kalmte manen en ze verzoeken allemaal iets naar achteren te gaan omdat het voorin niet te doen was. Ach ja, bij het concert ging het inderdaad los, maar als je valt word je opgeraapt en eenieder denkt om een ander. Das de saamhorigheid van het Metal publiek en nog (in de tegenwoordige tijd) steeds zo. Zelden ruzie en na het gehannes in de pit altijd daarna samen gebroederlijk een biertje drinken.

Enfin, Slayer ging los en retestrak (ook wel logisch als je de beste drummer Dave Lombardo in je gelederen hebt) speelden zij hun imposante set. De Walkman (jaja, herinnert u zich deze nog) stonden bij meerderen in de opnamestand en de tape trading daarna kon beginnen. Ook ondergetekende kreeg daarna een cassette met de volledige opname. Alleen moest het bandje in de tussentijd (tijdens de opname) wel omgedraaid worden.

Terwijl ikzelf als een bezetene stond te headbangen in de pit, zag ik een vriend met zijn hoofd in de grote speakers van Vera alsof het geluid nog niet hard genoeg stond.

Na een klein anderhalf uur inclusief meerdere toegiften (The Antichrist was het laatste nummer, zie volledige setlist onder) verliet de band het podium, het publiek achterlatend uiteraard smekend voor meer.

De dj’s mochten het afmaken om iedereen in opperbeste stemming huiswaarts te laten keren. En dat deden zij met verve. Een hoog meezinggehalte, vooral bij Manowar meen ik mij te herinneren. Prachtig.

Als er nog geen merch gekocht was, dan was dit het moment. Het shirtje(s), de patch (en wat er nog meer lag) moest nog even gekocht worden als aandenken. Mijn ‘groene’ Slatanic Wehrmacht ’85 shirt ligt nog in de kast bijna 40 jaar later. Dusdanig versleten maar het leeft nog…net.

Wederom zingend, pratend (vooral napraten over de fantastische avond), schreeuwend op weg naar de bushalte bij Hotel Weeva waar de bus strak om vijf minuten over twaalf vertrok. Af en toe was dat wel even rennen geblazen, maar je zorgde er wel voor dat uiteindelijk niemand de bus miste.

De terugweg van een dik uur (elk dorpje op de route werd aangedaan) was zo voorbij. Vol met adrenaline na een briljant avondje Slayer keerde wij allen huiswaarts om snel weer de agenda te checken voor het volgende concert en te gaan plannen.

Als dan de tape in je bezit was, gelijk in je cassettedeck om het concert nog eens dunnetjes over te doen en waarschijnlijk mee headbangend in je slaapkamertje.

Het was een mooie dag.

- Case

Slayer A3 printposter

Setlist Slayer 01-06-1985 Vera Groningen
Hell Awaits
Aggressive Perfector
Captor of Sin
Fight Till Death
Kill Again
Haunting the Chapel
The Final Command
Necrophiliac
Crypts of Eternity
Black Magic
Die by the Sword
Hardening of the Arteries
Praise of Death
At Dawn They Sleep
Show No Mercy

Encore:
Evil Has No Boundaries
Chemical Warfare

Encore 2:
The Antichrist

Het volledige (audio) concert (1:21:22) is te vinden op youtube, wat toen uiteraard nog niet bestond, laat staan internet.