Soms lijkt een band uit het buitenland lokaal populairder te zijn dan op eigen grond. Neem bijvoorbeeld Eels of Counting Crows, die in hun thuisland nauwelijks een deuk in een pakje boter sloegen. Een enkele keer is het fenomeen heel lokaal, zoals bij The Babies. Nou durf ik die band beslist niet met de twee voorgaande te vergelijken, maar ze zijn wel opvallend populair in Groningen zonder daarbuiten sterk te zijn opgemerkt.

Dat komt niet in de minste plaats door het enthousiasme van de Jannen van platenzaak Elpee voor het nieuwste album van deze underground popsensatie. Hun laatste album, “Our House On The Hill” vloog op hun aanraden over de toonbank. Het plaatje eindigde op nummer 14 in Elpee’s top 31 van 2012. Zelf was ik ook ontvankelijk voor hun marketingtechnieken. En niet ten onrechte, want wat een lekker album hebben The Babies neergezet. Jengelende gitaren, fijne samenzang van dame en heer en energieke liedjes boordevol goede hooks en lekkere riffs. Ze hebben een sound die ergens het midden houdt tussen sixties pop en een vleugje country en genoeg overstuurde gitaren en mekkerende orgeltjes heeft om helemaal van nu te klinken.

De band is het resultaat van de vriendschap van Cassie Ramone van Vivian Girls en Kevin Morby van Woods. Ze vormden de band al in 2008 in Brooklyn, om op huisfeestjes te kunnen spelen. Hun fuzzy debuutalbum uit 2011 werd door een gebrek aan uitgesprokenheid vrijwel iedereen geheel over het hoofd gezien. Dat wordt nu helemaal goed gemaakt met  “Our House On The Hill”, dat niet in hun thuisstudio werd opgenomen, maar het licht zag in Los Angeles, wat misschien wat van de luchtigheid verklaart.  Hoewel…ook aan dit album is maar weinig aandacht gegeven, maar gelukkig doen The Babies nu wel een uitgebreide tour door Europa, waarbij ze natuurlijk Vera niet overslaan.

Zo kun je live gaan genieten van de heerlijke hits die ze op hun album propten, zoals Mess Me Around, Moonlight Mile en Slow Walking. Ze hebben bij betere beluistering teksten die gaan over het leven als twintiger in Amerika en doen qua sfeer denken aan een feelgoodmovie als Garden State. Een pleaser met een randje. Niks meer aan doen en gewoon komen kijken!

Tsjalling