De conservatieve Brexiteers hebben hun eigen land flink in de nesten gewerkt, maar het is ze niet gelukt om de alternatieve muziek de nek om te draaien. Ondanks de forse import- en exportbeperkingen die vooral ‘kleine’ bands lijken te ontmoedigen om te toeren.
De cultuurslopers brengen zeker veel schade toe, maar veel van die eigenzinnige muzikanten lijken ook een nog grotere noodzaak te voelen om met hun muziek de grenzen te doorbreken. Dan denk ik aan een band als Idles, die hier nog maar enkele jaren geleden een verpletterend en pollwinnend optreden gaf en tegenwoordig in een uitverkocht Afas staat en de grootste festivalweides in vuur en vlam zet.
Het is ‘onze’ bands van harte gegund om zo massaal te worden omarmd en te kunnen leven van hun muziek.
Al gaat er natuurlijk niets boven een concert in je sfeervolle eigenwijze club, waarbij je het zweet van de band zelfs kunt ruiken (als je dat zou willen) en je na aanschaf van een ticket (deze keer € 13,-) nog wat geld overhoudt om een consumptie te kopen.
Als het aan sommige politieke partijen ligt kan alle kunst-die-niet-direct-winstgevend-is wel worden afgeschaft. Wat ik maar wil zeggen: blijf in deze gure tijden dus vooral de popzalen bezoeken - ook voor je eigen bestwil.

En doe jezelf ook niet tekort door dit optreden van Bdrmm aan je voorbij te laten gaan. Vooral als je liefhebber bent van meeslepende melodieuze shoegaze met lekker veel galm.
De debuutplaat van deze band uit Leeds en Hull staat er vol mee. Die plaat heet Bedroom, zodat je wel kunt raden waar de bandnaam vandaan komt.
Het was ook in de slaapkamer van zanger/gitarist Ryan Smith waar hij de eerste liedjes schreef en in 2019 de EP If Not, When? naar eigen zeggen via zijn smartphone uitbracht. Toen zijn muziek werd opgemerkt door Radio 1 besloot Ryan een band op te richten. Daarin speelt na enige bandwisselingen nu gitarist Joe Vickers met wie hij al in andere bands speelde, drummer Connor Murray en zijn broer Jordan (bas, toetsen).
“Ik ben opgegroeid met een cocktail van Radiohead en aerobics compilatie-cd’s,” vertelde de frontman over zijn eerste muzikale invloeden. “Maar shoegaze en krautrock heeft altijd een plek in mijn hart.”
Die eerste plaat Bedroom (2020) was meteen voltreffer. Memorabele songs met verslavende melodieën en vocalen - als een androgyne stem je tenminste niet afschrikt. Boeiend van begin tot eind. NME gaf de plaat zelfs een 10 en noemde het een “gripping modern-day shoegaze classic”.

Er zijn bands die na zo’n succesvol begin vervolgens de rest van hun bestaan hetzelfde blijven doen. Bdrmm is niet zo’n band. Zoals Ryan Smith in 2021 in een interview al zei dat de volgende plaat meer een bandplaat zal worden, met meerdere invloeden. Liedjes of liedjesschetsen die in de oefenruimte werden ingediend en verder evolueerden.

Ze kwamen terecht op het laatste album I don’t know (release: zomer 2023) en die verschilt behoorlijk van het debuut. Neem alleen al het eerste lied Alps dat als een housetrack begint en je na enige minuten meeneemt op een weids uitwaaierende reis. Een reis van acht liedjes die allen de vier minuten overstijgen en vaak naadloos in elkaar overgaan.
De luistertrip is meer laid back dan debuutplaat Bedroom, zoals in Be Careful en het verstilde Advertisement One.
Al hoeven de fans van het eerste uur niet te vrezen: er staan nog steeds prachtige gitaarliedjes op zoals We fall apart – ideaal om minutenlang op te deinen en licht headbangend naar de punten van je schoenen te kijken. Dat kan ook prima met de ruim acht minuten durende afsluiter A Final Movement.
Hoogtepunt is wat mij betreft It’s just a bit of Blood, een heerlijk uptempo nummer dat ergens tussen Radiohead en My Bloody Valentine in zweeft en waarmee Bdrmm laat horen dat ze de wilde haren niet helemaal van zich heeft afgeschud.

Het doet me nog reikhalzender uitkijken naar het optreden. Wat daarbij ook helpt zijn de woorden van gitarist Joe in bovengenoemd interview: “We love playing live and we enjoy to be loud.”
Dat belooft heel veel goeds.
Igor

Een stiekem traantje wegpinken terwijl de moshpit je alle kanten op sleurt. Dat is wat je kan verwachten bij Mood Bored. Poppy hooks, punky basslines en rauwe gitaren, de band maakt nostalgische liedjes over het vinden van je plek in een wereld waar alles verneukt lijkt te zijn

bdrmm | Instagram

bdrmm | Facebook

bdrmm | Bandcamp

Mood Bored | Instagram

Mood Bored | Facebook

Check Facebook event