Een nieuwe plaat, een nieuw geluid en opnieuw show in Vera; Bear in Heaven maakt binnenkort de triple compleet. Want ze maakten behoorlijk indruk, toen, aan de vooravond van Koninginnedag, in 2010. Met een handjevol songs, daardoor een te korte set – waarvoor Jon Philpot, de sympathieke voorman van de band, zich voor verontschuldigde – maar met veel overtuiging en uitstraling, gaven ze het Groninger publiek met een goed concert een inkijk in hun kunnen. Goed, daar hadden de liefhebbers al het één en ander van mee kunnen krijgen, thuis. Grotendeels vanwege die schitterende plaat 'Beast Rest Forth Mouth'; een mix van spannende wave, krautrockende synths, wat progrock en pop, gespeeld door drie hipsters uit Brooklyn. Dat de plaattitel een grappige opsomming van de windstreken was, ontdekte ik pas, nadat de stof die de plaat had doen opwaaien, weer een beetje was gaan liggen. Maar dat is enkel een toevoeging aan deze originele topper, want dat was het.

Nu, we zijn inmiddels twee jaar verder, ligt er een nieuwe plaat, 'I Love You, It's Cool', hun derde. Hierover zijn de meningen behoorlijk verdeeld. De heren kenners 'missen iets' of 'eentonig', anderen steken hun armen hosanna-hoog in de lucht. Net als ik. De reactie op deze plaat doet me denken aan de tweede van Yeasayer. Ook deze band, uit dezelfde wijk als Bear in Heaven, brak door met een moeilijk te definiëren plaat. Hun 'All Hour Cymbals' was die welbekende mix van afrobeat, wave en krautrock, en het werd opgevolgd met 'Odd Blood', een vrij dansbare, op synthesizers geschoeide plaat waar niet iedereen die het debuut had omarmd zich in kon vinden.

Net als 'Odd Blood' bevat 'I Love You, It's Cool' veel synthesizerdeunen en komen veel van de ritmes uit een kastje. Maar juist het knappe is de gelaagdheid in deze synthklanken. Zoals 'Beast Rest Forth Mouth' voortdurend gromde van spanning, hebben de toetsen die spanning overgenomen met veel lage tonen. Hier overheen zijn meerdere lagen aan extrovertere, hogere tonen en zweept het de sound behoorlijk op. Een goed gevoel voor timing en ritme, de hoge stem van Philpot en opwindende songs maken 'I Love You, It's Cool' tot een boeiende plaat. Eéntje waarop je een band hoort die met veel plezier de bakens voor zichzelf verzet, en daarin behoorlijk slaagt. Ze hadden al veel op electro en kraut gebaseerde nummers, maar nu bouwen ze uit naar iets 'toegankelijks' – wat dat ook mag zijn. De plaat maakt in ieder geval, qua draaibeurten, al maanden overuren in mijn speler. Al sinds de vooruitgesnelde single 'The Reflection of You', eigenlijk. Daarnaast draait ook het kekke rode vinyl van 'Beast Rest Forth Mouth' z'n uurtjes. Heel fijn.

Na een voorjaar door de US te hebben getoerd, waarbij Bear in Heaven in Austin met twee vingers in de neus de 3voor12-SxSW-top40 haalde (plaats 29) – met Cloud Nothings op 1, Alabama Shakes op 2 en Bruce Springsteen op 3 – is Bear in Heaven vanaf eind mei al in Europa te zien. Op het moment dat ze Vera aan doen, hebben ze al op het Le Guess Who (de May Day-editie) gestaan. Met andere woorden, de band is niet alleen in elk facet gegroeid, ze zijn ook behoorlijk op stoom. Aan jullie om de tweede keer Vera voller te krijgen dan, de eerste keer. Als je binnen bent, laat je dan meeslepen door de toffe dansdeunen van deze gave band. It's cool.

De muzikale omlijsting wordt verzorgd door ▲WKW▲RDIST▲N.

- Niek

Home

MySpace