“Wow, wat een ontdekking is dit!” Aldus deze scribent zeven… – ahum- zeventien jaar na de oprichting.

Ach ja, zelfs als intensieve muziekvolger en trouwe Veraan mis je wel ‘ns een artiest of band. Vooral als die aan de andere kant van de wereld actief is. Hoewel dat anno 2025 natuurlijk een zwak excuus is en we in onze mooie club geregeld Aussies over de vloer krijgen. En ik lees nu op 3voor12 dat deze band uit Melbourne in 2022 een van de hoogtepunten was van het festival London Calling.

Maar goed, het is nooit te laat voor een mea culpa en kennismaking: “Mag ik jullie voorstellen aan Cash Savage? Maakster van gloedvolle, hartverwarmende én -veroverende muziek.” Een mix van folk noir, donkere country en melancholische postpunk vol rauwe emoties. ‘Voor de fans van The Gun Club en Nick Cave,’ las ik ergens. Laat Cash toevallig een volle nicht zijn van Conway Savage, die van 1990 tot 2017 (een jaar voor z’n dood) toetsen speelde in The Bad Seeds.

Terug naar Cash Savage. Al sinds 2008 treedt deze Australische dijk van een vrouw op als soloartieste en al ruim tien jaar doet ze dat ook met de zeskoppige band The Last Drinks. Zes platen hebben ze inmiddels gemaakt, waaronder één live-album. En heel goed nieuws: ze zal met band optreden. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat Savage met haar sterke persoonlijkheid en warme, doorleefde stem makkelijk in haar eentje een zaal inpakt, komt haar muziek het beste tot z’n recht met meer instrumenten en fraaie arrangementen.

Bewijst ook dit concert dat de band in 2023 in Parijs gaf. De intensiteit, het samenspel, de tempowisselingen, erupties, zeer bepalende viool en hoe Savage telkens op de rand van het podium gaat staan en contact zoekt met het publiek terwijl ze haar hart uitstort. Ik weet niet hoe met jullie is, maar dit is toch een band die je live wilt meemaken?

De finesses zijn natuurlijk nog beter te horen op de meest recente plaat So This Is Love uit 2023, die binnenkomt als een sloophamer, bedekt met een zachte dierenvacht. Negen songs van minstens vier tot zeven minuten die meeslepen en ontroeren. Cash Savage is een sterke en tegelijk kwetsbare zangeres die zich heeft omringd met gelijkgestemden. Soms hoor je heel duidelijk hoe hecht dit collectief is en krijg ik een associatie met Godspeed You! Black Emperor, maar in het slotlied steekt ze dan weer Patti Smith naar de troon.

Je moet wel een hart van Tesla-blik hebben om niet te worden geroerd door ‘I want to be everyone’ of het slepende ‘Everyday is the same’, dat dankzij de violen extra beladen klinkt. ‘It’s just a song, it doesn’t mean anything,’ zingt ze quasi-nonchalant. En staan de tranen ondertussen in haar ogen. Of zijn dat mijn eigen tranen?

Er ging nogal wat ellende aan deze plaat vooraf. Maar daar heeft Savage, zoals de beste songschrijvers dat nu eenmaal doen, uiteindelijk schitterende muziek van gemaakt. Je voelt dat elke zin, die ze zingt met haar lage stem, gemeend is.

En om deze aankondiging nog meer gewicht te geven krijg je hier ook nog wat professionele woorden van Rough Trade: ‘Getrouw aan de albumtitel duikt Cash Savage diep en met felle eerlijkheid in wat liefde voor haar betekent, als een queer vrouw die een huwelijksbreuk en een mentale inzinking onder ogen moet zien. “Alle liefde zal eindigen, alle liefde zal van vorm veranderen,” merkt Cash op. “Als je diepe liefde ervaart, beoordeel je het niet als een mislukking als het niet lang duurt. Je kunt van iemand houden nadat hij of zij is gestorven, je kunt van iemand houden op een andere manier.” Romantische liefde, familieliefde, vriendschapsbanden, eigenliefde en de liefdevolle intimiteit van het doorbrengen van de nacht met iemand zijn enkele van de vormen die liefde aanneemt, zoals de verhalen van So This Is Love zich ontvouwen.’

Kameraadschap is ook een vorm van liefde en die kun je letterlijk horen als de band in koor zingt, met zo’n heerlijk vet Australisch accent. Zoals in Keep Working At Your Job, een vrolijk lied met een wrange tekst. Die héél misschien een paar ongelukkige werknemers zal motiveren om hun kl#tebaan op te zeggen. Al heeft Savage er een hard hoofd in. “I don’t think i can help you, just keep your head down, keep working at your job.”

Ik verwacht dat de band vooral liedjes van de prachtige laatste plaat zal spelen, maar ondertussen laaf ik me ook aan de eerdere albums en dat blijkt een ware goudmijn te zijn. De voorlaatste plaat Good Citizens (uit 2018) heeft bijvoorbeeld meer uptempo liedjes die met veel vuur worden gezongen. Bij het optreden in Parijs zie je tijdens de single Pack Animals de vuisten de lucht in gaan. Ik ga nog even wat liedjes luisteren zodat ik op 9 april lekker mee kan brullen.

Kom op Groningen, laten we deze band een warm welkom geven en we zullen rijkelijk worden beloond. | Igor

Support: Santa Fé
Santa Fé is het levensproject van Ben Wennekers. Oude rocker en Vera geluidstechnicus. Aangevuld met Martine (o.a. Sexton Creeps), Ollie (Parkers) en Julia (Vanity Box). Santa Fé gaat al een tijdje mee in de Groningse underground. In deze tijd zijn meerdere EP's en singletjes uitgebracht. Einde van dit jaar staat er een heus album op de planning.  Santa Fé is een perfecte mix van rommelige garage, psych-surf en rock'n'roll. Duistere teksten op dansbare deuntjes en melodieën. Breng die losse heupen mee!

Cash Savage And The Last Drinks | Official Website

Cash Savage And The Last Drinks | Instagram

Cash Savage and The Last Drinks | Facebook

Check Facebook event