Om een of andere reden moest ik denken aan het beroemde schilderij American Gothic toen ik bezig was dit stukje voor te bereiden. Dat is geen kunstwerk met een tienermeisje in zwartlederen kleding, maar een portret van een wat oudere kalende boer met een riek en zijn vrijgezelle dochter, staand voor een typisch houten huisje met een neogotisch raampje. Het werd in 1930 geschilderd door de schilder Grant Wood en werd door de economische crisis een icoon voor de standvastigheid van de Amerikanen.

Klaske Oenema en Harm Wierda zijn zelf alles behalve Amerikaans, maar doorgewinterde noordelingen, met hun wortels stevig in de Groninger grond. Het is voor mij de combinatie van hun persfoto, waarop ze stuurs kijken als de personen op het schilderij, met hun muziek, die me aan American Gothic deden denken. Schilderij en muziek hebben beiden een uitstraling van onbuigzaamheid, eenvoud, maar ook een zeker minimalisme die me deze ingeving gaven.

 De beeldende kunst is sowieso belangrijk voor deze muzikanten. Het is namelijk de kunstvorm waaruit Klaske Oenema van oorsprong vandaan komt. Ze studeerde aan de Rietveld Academie in Amsterdam, waar ze afstudeerde met een heel bijzondere combinatie van projecties met de overheadprojector en muziek. Bij haar liedjes en verhalen verzorgde ze schaduwvoorstellingen met behulp van uit papier, zoals enveloppen, geknipte vormen.

Een aantal jaren trad Klaske op met haar overheadprojector, onder andere op Noorderslag en Crossing Border. Haar eerste cd Leaving This Room bevatte de nummers die bij deze ‘performances’ hoorden. Nu is het tijd voor een tweede cd, met de titel Undecided Storm, om de nummers die ze samen met Harm Wierda maakte met het publiek te delen. Dit duo begon met muziek maken toen hun liefdesrelatie strandde. Het thema van de cd lijkt daarom heel direct op de uitvoerenden te slaan: de nummers gaan over een vrouw die haar relatie met een man onderzoekt en worstelt met haar eigenheid.

Harm Wierda is een door de wolgeverfde muzikant. Je kunt hem kennen als toetsenist van Planet Orange. Daarnaast is hij frontman van Harm’s Fork, een ‘progressieve gospelsoulband’. Als gedegen en vindingrijk toetsenist voegt hij veel toe aan het gitaarspel van Klaske. Dat is soms bijna minimalistisch te noemen, wat wordt benadrukt door haar heldere, bijna ijle zang.

Op de cd is soms wat niet wordt ingevuld belangrijker dan wat er te horen is. Je krijgt er soms bijna de koude rillingen over je rug van. De nummers doen vaak ook schetsmatig aan. Alsof ze zijn opgenomen op het moment dat ze werden bedacht. Abstract, minimalistisch en voorzichtig expressief zijn kernwoorden van de songs. Live schiet het duo echter meer uit de bocht en komt de gospelinvloed van Harms band zo nu en dan naar voren. Tijdens de presentatie worden Klaske en Harm bijgestaan door ondermeer Jan Klug, MOAN en Martine Rademakers van Sexton Creeps. Het belooft dus een bijzondere avond te worden. En met gratis entree op de koop toe. Geen reden dus om je geen kippenvel te laten bezorgen!

Tsjalling