Deze act bestaat uit, jawel, Dimitri en Filip. Niet meer, niet minder (nee, achternamen zijn ook onbekend). Wat ik wel weet over deze mannen is dat Filip zijn jeugd heeft gesleten in de Poolse industriestad Lodz, als ballenjongen voor de plaatselijke voetbalclub en dat Dimitri zijn tijd heeft geïnvesteerd in het omcirkelen van de NATO basis op Kreta op een oude Kawasaki motor. Prima tijdsbestedingen dus en bovendien prima inspiratiebronnen. Het duo woont momenteel in Montreal en hun zelfgeschreven bandbiografie luidt kort maar krachtig “l’aigle”. Nou zegt mij dat vrij weinig maar ik troost me met de gedachte dat dit binnen de elektro-wereld natuurlijk een wereldterm is. 

Want, zoals gezegd ben ik een timmerman in een gesprek over hogere wiskunde als het gaat om dit genre. Bereid u dus voor op een volledig inadequate beschrijving van de muziek! De muziek van Chevalier Avant Garde wordt beschreven als synth-pop. Als dit u warm maakt van binnen, lees dan niet verder want “pop” betekent hier niet dat het om lieve en blije muziekjes gaat. Nee, dit is synth-pop van het donkere type, synth-pop die het Sinterklaascadeautje van zijn kleine broertje voortijdig heeft uitgepakt! Dimitri en Filip omschrijven het zelf dan ook erg pakkend als 'desillusionerend' en 'ontgoochelend'. Eerlijk is eerlijk, als er iets is wat terug te horen is in deze muziek, is het wel een mix van ontgoochelende motorritten op een oude Kawasaki en de desillusionerende hallen van een oude industriestad in Polen. Toch vind ik dat niet alle nummers zo duister zijn en de meesten kennen op zijn minst wat licht in de duisternis in de vorm van springerige hoge synthesizerdeuntjes. De beats doen nu en dan denken aan jaren ’80 drums die flirten met een Moog. De nummers zijn upbeat maar ook erg hypnotiserend door de dromerige zanglijnen en repetitieve synth-loopjes die zich door de stuwende ritmes heen vlechten. Al met al is de muziek ondanks het overwegend duistere karakter behoorlijk dansbaar en het biedt absoluut een voetjes-van-de-vloer garantie.

De redenen om er bij te zijn 4 januari zijn dus simpelweg niet van de lucht. Allereerst is deze muziek hoogst dansbaar, en hoe beter het nieuwe jaar in te luiden dan stuiterend in de kelderbar? Mocht u graag gedesillusioneerd en ontgoocheld op de dansvloer staan (wie niet), dan is dit uw moment! Ziedaar reden twee! Bovendien is de nieuwste plaat, zoals de band zelf claimt, “the sound of a desert hologram at twilight”. Interessant, lijkt me absoluut reden nummer drie om te komen. En uiteraard reden vier: “L’aigle”! | _RUTGER

Website

Bandcamp

Facebook