Citadel (Ciáran Foy, 2012)
Tommy en zijn zwangere vrouw Joanne staan op het punt hun flatje in een troosteloze Ierse buitenwijk te verruilen voor een eengezinswoning in dezelfde buurt. Nadat ze in de gang van de flat is aangevallen, ogenschijnlijk door drie kinderen wier gezichten verborgen blijven onder capuchons, raakt Joanne in coma. Het kind wordt geboren, maar Joanne sterft, waarna een vriendelijke verpleegster Tommy helpt zijn leven weer op orde te krijgen. Maar een priester waarschuwt hem voor de terugkeer van de demonische 'hoodies,' die het dit keer op zijn dochtertje hebben voorzien. Citadel buit de moderne angst voor stedelijk straattuig maximaal uit. De enkele naïeveling die meent dat criminele hangjongeren niet als monsters geboren zijn, krijgt het bewijs van het tegendeel met messteken ingepeperd. Maar de film mag door zijn setting akelig dicht tegen de realiteit van het leven in verpauperde stadsdelen aanschuren, uiteindelijk is de urban nightmare regisseur Ciáran Foys werkterrein. Daar waar je tussen verkrotte eensgezinswoningen en flats zomaar de Ierse tegenhanger van Candyman of de gedrochten uit Cronenbergs The Brood tegen het lijf zou kunnen lopen.

Facebook