LET OP! We beginnen vanavond een kwartier eerder, dus om 19:15 uur! De openingstijden van de deuren blijven hetzelfde.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nieuw-Zeeland heeft op The Datsuns, Sinate, Dawn Of Azazel en 8 Foot Sativa na niet zoveel export muziek. Ulcerate heeft de landsgrenzen weten te doorbreken en de lange reis naar Europa kunnen maken. De technische death metal van Ulcerate zal menig muzikant terug naar de papfles doen verlangen. Je hangt spontaan je instrument aan de wilgen als je deze Nieuw-Zeelanders aan het werk hoort. Met het grootst schijnbare gemak persen zij zieke, niet voor de hand liggende death metal tonen uit de versterkers.

Van U.S. death metal als Morbid Angel, Immolation en Suffocation zijn ze niet vies. Ongekende snelheden en aan gekte grenzende breaks. De sompige, dreunende en gedempte riffs zijn als lood zo zwaar en de droge deadgrunt maken van Ulcerate een band waar je als death metal liefhebber niet om heen kunt. Het zal dan ook niemand verbazen dat ze in Relapse hun label hebben gevonden. Zoveel schapen als de twee eilanden rijk zijn zoveel tonen komen er voorbij in een nummer, druk grenzend aan het onmogelijke.

Het Spaanse Wormed gaat net zo los, maar heeft een naar goregrind neigende pig squeal. Extreem snel grenzen zij aan drumcomputer snelheden. Hierdoor is het geheel clinisch en superstrak. Rare uitspattingen op de gitaren laten je vol verbazing achter. Maar veelal klinkt de band als een trekker die tot in zijn assen vast zit in de modder terwijl de boer zijn frustraties met een hakbijl botviert op een varken.

Solace Of Requiem heeft een iets gemiddelder tempo. Stampend doet men zijn werk. Stoere death metal in de stijl van Morbid Angel. Niet te overgeproduceerd zorgt de band voor begindagen van de technische death metal beleving.

En alsof het allemaal nog niet druk genoeg is bijten de ADHDers van Gigan het spits af. De gitaren doen het werk. Wat een doolhof van muzikale gangen! Break na Break en gitaren die als kamikaze muggen over je hoofd vliegen. De zware death grunt zorgt voor wat samenhang. Anders zou je al gauw verdwalen in het bos der death metal tonen.

- Wokkel