Crystal StiltsUSA
Crystal Stilts en ik kenden een moeilijke start. Al kon de band daar verdraaid weinig aan doen. Eén van de eerste keren dat ze de oversteek van de USA naar Amsterdam maakten, speelde diezelfde avond The War On Drugs in VERA, tijdens een geweldige week waarin Omar Rodriguez en (de toen nog goede band) Gaslight Anthem ook speelden, maar dat terzijde. Wij – de heren Hartkramp – waren verslingerd aan dat debuut van The War On Drugs, dus die show wilde ik sowieso zien. Mijn keuze werd in de Randstad niet begrepen. Groningen werd door een Utrechter (bij een concert van Wavves in dB’s) weggezet als boerengebied waar de nieuwste deunen nauwelijks aankomen. In Amsterdam (bij een concert van Women in Paradiso) kreeg ik van een Amsterdammer de Stinkefinger, als reactie op mijn keuze. Dat soort dingen blijven aan een band kleven.
Zoals ik al zei, compleet onterecht, want de band heeft daar nooit iets aan kunnen doen. Sterker nog, de band heeft in de afgelopen vijf, zes jaar een handvol schitterende platen en EPs gemaakt. Toegegeven, de platen overlappen elkaar. Qua stijl, bijvoorbeeld; gedrogeerde zanglijnen gedompeld in lome, soms wollig gitaargeluid. Zo nu en dan met referenties naar de psychedelische jaren ’60, zo nu en dan doet het denken aan de postpunkende jaren ’80. Mijn favoriete EP, ‘Radiant Door’ (2011), die met die Twister-achtige hoes – vol covers van Blue Orchids en van Lee Hazlewood – geeft duidelijk inzicht in de invloeden van Crystal Stilts. Al is die EP meer up-tempo en meer open, dan het andere werk.
Crystal Stilts zat in een van de eerste lichtingen aan topbands uit Brooklyn. Samen met bands als Vampire Weekend, A Place To Bury Strangers en Psychic Ills. Tevens bands die nu nog steeds platen maken. Crystal Stilts kwam onlangs met een derde langspeler, 'Nature Noir', die behoorlijk rijk is geschakeerd, vooral in de verschillende aangehaalde stromingen. Ok, nog steeds leunt de band behoorlijk op voorbeelden als Joy Division en Velvet Underground, maar ook op de betere popmuziek die daar tussenin is verschenen, zonder echt van het normale pad te wijken. Denk aan iets als The Clean of aan Jesus and Mary Chain. 'Nature Noir' is op geweldige Sacred Bones verschenen (o.a. The Men en Föllakzoid - binnenkort in VERA te zien), terwijl ze voorheen ook op de fantastische labels Slumberland (o.a. Sic Alps, Girls Names) en Woodsist (o.a. Woods, The Babies) uitkwamen.
Het vijftal uit Brooklyn bedient zich, samenvattend, van het geluid waar men in VERA doorgaans warm voor loopt en je mept jezelf voor je kop als je deze klasbak van de hedendaagse indiepop laat schieten. Daarnaast, in het geval van Crystal Stilts is geen excuus voldoende. Geniet er van.
Niek