Dag van de Architectuur: MedianerasArgentina/Spain/ Germany
Dag van de Architectuur: Medianeras (Gustavo Taretto, 2011)
Dolen door een stad, dolen over internet, hopend hem dan wel haar te treffen. Of erger nog – deze mis te lopen terwijl slechts een straat in Buenos Aires je van elkaar scheidt! Maar waarom zo’n film (want dat is Medianeras) als Zienemabijdrage aan de Dag van de Architectuur? Niet alleen is het een ode aan de schoonheid & lelijkheid van een metropolis, maar een van de hoofdrolspelers, Pilar López de Ayala, speelt een architect, Mariana. Weliswaar eentje die als etaleur rond moet komen, maar toch. En de andere, Martin, een webontwerper gespeeld door Javier Drolas, heeft heel wat op te merken over wat architecten wel niet aanrichten met hun werk. Kort gezegd: niet veel goeds.
Maar Martin is dan ook verre van gelukkig en verlaat als het even kan slechts zijn flat om zijn therapeut te bezoeken of om zijn hondje (een schrijnende herinnering aan zijn ex) uit te laten. Mariana heeft het niet veel beter, al weet zij wel raad met een etalagepop, ook thuis. Haar fobie voor liften maakt het leven en daten dan weer wel wat ingewikkeld in een stad vol hoogbouw. Allebei leiden een uitgebreid leven online, zoals het de moderne dertiger betaamt. Helemaal mooi zijn hun bespiegelingen daarbij. Martin wordt echter op den duur door zijn therapeut gedwongen de confrontatie met de buitenwereld aan te gaan, gewapend met een camera. Afspreken doet hij met een charmante beroepshondenuitlater, terwijl hij en Mariana elkaar maar blijven mislopen.
Debuterende regisseur Gustavo Taretto, een geslaagde reclamefilmer, heeft een eerdere korte film wonderschoon uitgebouwd, met een adembenemende mix van fotografie, film en animatie, gesteund door de prachtige cinematografie van Leandro Martínez. Liefhebbers van steden, de liefde, Daniel Johnston en blinde muren komen volop aan hun trekken. Alsook mensen die wel eens met het moderne leven worstelen, van Woody Allen houden zoals Mariana & Martin, of die warme herinneringen koesteren aan de boeken van Waar is Waldo? En tot slot kom je tevens te weten wat je te doen staat als je benauwde flat een buitenmuur heeft, want daar weten ze in Buenos Aires namelijk wel raad mee. Architecten mogen dan wel ontwerpen, een gebouw heeft zich uiteindelijk maar naar de gebruikers te schikken. Al weet een goed gebouw mensen juist tegemoet te treden en – wie weet – zo geliefd te worden. Liefde te vinden.
david
PS De eerste 25 bezoekers krijgen een originele Where's Wally ansichtkaart cadeau! Want zo heet Waldo in Engelstalige contreien.
PPS Wie wil weten waarom wat mij betreft de film bezoeken onvermijdelijk was, moet de trailer op de wonderschone klanken van Daniel Johnston bekijken – het liedje alleen al.