Poep in je hoofd

“Het publiek was er al jaren klaar mee. De Raggende Manne nu godzijdank ook. Uitgekankerd. De koek is op. De cirkel is rond. Het schip is gezonken. Het clubcircuit en de radio zijn verlost van een groep die altijd op leuke momenten de sfeer weer wist te verzieken. [...] Verder blijft de vrees bestaan dat er aan de satellietprojecten van met name de zwaar overschatte Fosko, nog lang geen einde is gekomen.”

Bovenstaande tekst komt uit een in 1999 opgesteld persbericht waarin de Raggende Manne wereldkundig maken dat ze zichzelf hebben opgeheven. Net als in hun teksten worden er geen doekjes om gewonden door de band die je ooit vroeg of je eens even lekker in je bek gescheten wilde worden. Als dat betreffende liedje dankzij een aflevering van Jiskefet een hit wordt, hebben de Raggende Manne al een flinke reputatie als hyperenergieke liveband, waarvoor ze met CJP-Podiumprijs worden beloond.

'Hectische Jazzpunk', noemen ze het zelf. Dat betekent in de praktijk dat er in maniakaal tempo op een drumstel wordt gerost en op een gitaar wordt geramd, terwijl zanger en schreeuwlelijk Bob Fosko als overspannen drilsergeant staat te brullen. Optredens duren zelden langer dan drie kwartier, vanwege uitputtingsgevaar voor band en publiek. Na zeven platen blijkt de lol er wel zo'n beetje vanaf en heft de band zichzelf op. Ze kunnen niet alleen teren op het succes van 'Poep in je hoofd', maar zich ook beroepen op de kortste Nederlandstalige ooit. 'Nee's Niks' klokt een volle zes seconden. Daarnaast hebben ze het enige acceptabele voetballied ooit geschreven, met de veelzeggende titel 'Hij moet er in'.

Natuurlijk is de koek niet helemaal op. Er komt nog best-of-plaat en die 'zwaar overschatte Fosko' gaat inderdaad los met een aantal satellietprojecten. Na het einde van de Raggende Manne speelt hij in de band Gorelev, wordt vaste gast bij festival De Parade en schrijft campangeliedjes voor de SP.  En zoals wel vaker met bands zichzelf op hebben geheven, komt er toch een reünieconcert en gaat het daarna toch weer kriebelen. Eind vorig jaar besluiten de vier Amsterdammers om weer lekker het podium op te klimmen en te spelen alsof het nog steeds 1992 is. En daar ben ik blij mee. En jij ook. Of heb jij soms poep in je hoofd?

Bart