De Staat + Wallace VanbornNL
Hoe voorspellend kan een albumtitel zijn? Wait for Evolution, het debuut van De Staat uit 2009, blijkt naderhand een belofte, die met opvolger Machinery (2011) groots is ingelost. Het album laat een band horen die in korte tijd volwassen is geworden en waar de zelfverzekerdheid van afspat. Afgelopen april kwamen de Nijmegenaren al met een strakke set aanzetten in Vera, nu zijn ze terug voor maar liefst twee optredens, op woensdag 23 en donderdag 24 november. En om niets aan het toeval over te laten strijkt het gezelschap maandag al neer in Vera om de set op te bouwen en de stad onveilig te maken. Een heuse happening dus!
Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik De Staat zag optreden, op Eurosonic 2009. Ze speelden een extra set als last-minute vervanger voor een (ik meen) Fins bandje vroeg op de avond in een tentje op de Grote Markt. Die programmawijziging zullen veel mensen niet tijdig hebben meegekregen, want het bleef bij hooguit een mannetje of dertig aan publiek. Maar wat de band daar al voor energie en enthousiasme liet zien, was formidabel. Die drive, om ongeacht bezoekersaantal of grootte van de tent gewoon los te gaan alsof het je belangrijkste show ooit is, daar hou ik van. Op Lowlands 2009 werd het nog eens dunnetjes overgedaan in een uitpuilende Grolschtent. Maar toen ben ik erbij weggelopen. Mij te druk. Was ook meteen mijn allerlaatste Lowlands, maar dat even geheel terzijde.
Was De Staat in die beginperiode nog deels een begeleidingsband voor Torre Florim, inmiddels is het een hechte eenheid. Die nu alleen nog piept en knarst als het de bedoeling is. Om de muziek interessant te houden. Muziek die zwaar leunt op de percussie en de grommende gitaren en aanzienlijk minder op de zanglijnen. Wat maakt dat Florim daar flink mee kan experimenteren. Nu eens in falset, dan weer grauwend als een wild dier, terwijl de machine stamp en stoempt. Ja, dit is muziek die je vooral live moet ondergaan, hoe fijn het album Machinery ook geproduceerd is. Maak er nog mooi even gebruik van dat de heren in Vera staan, want het kon wel eens de laatste keer zijn. Het grotere publiek lonkt al een tijdje, zeker gezien de festivalstatus die de band in korte tijd heeft opgebouwd. En als straks het buitenland ook om is...
Vooraf speelt op beide avonden het Gentse rocktrio Wallace Vanborn. Eerder dit jaar maakten ze getuige de recensies indruk op Eurosonic en en het feit dat de Vlaamse rockgoden van Triggerfinger ze ook zo nu en dan als support gebruiken, spreekt boekdelen. Met een amalgaam van onder meer stoner, sludge, speedrock en grunge (voor wie het allemaal überhaupt nog uit elkaar kan houden tegenwoordig) belooft dit een uitstekende opwarmer te worden. Ook hier weer een flinke focus op de percussie, dus vooral de drumliefhebbers komen deze avonden stevig aan hun trekken. Deze avondjes konden stiekem wel eens vrij legendarisch worden. Wat ik je brom!
Weedebee