Roadburn stond in het verleden vooral bekend als het festival waarin de Stoner, Doom, Sludge sterk vertegenwoordigd waren en de brute lompe gitaarsound oppermachtig was!

Dat heel langzaam in de loop der jaren veelzijdigheid qua stijlen beetje bij beetje in het program geprogrammeerd werd is in mijn optiek het voorkomen van de eventuele doodsteek van een festival.

De Drone/ambiënt begon aan zijn opmars, het elektronische, de vernieuwde vorm en opleving van de Wave deed zijn intrede, waarbij het experiment steeds minder geschuwd werd. Vernieuwen is het woord wat voor sommige mensen eigenlijk schoppen tegen heilige huisjes is, maar hé eenieder mag zijn eigen mening hebben en vormen.

Waarom begin ik hier over en wat heeft het met de act van hedenavond te maken…

Nou, zoals blijkt heel veel, want  Die Wilde Jagd (want daar hebben we het over) speelt dus niet alleen in hetzelfde weekend hier in deze club maar ook op Roadburn. 

De band onder leiding van Sebastian Lee Philipp die zeer leunt op de ambient/gitaar/elektronicasound  waar bands als oa.  Tangerine Dream, Cluster, Can, Neu,, Faust, Harmonia en uiteraard Kraftwerk de jaren 70 mee opkwamen en waar veel daarvan door producer Conny Planks een gezicht kregen.

Ik heb het uiteraard over de stroming  Krautrock die  de mix van Die Wilde Jagd met lichte drones en speelse rituelen verwerkt zijn, gecombineerd met een cello en de vocalen die de Duitse taal  bedienen.

Dit heb ik zo mogen ervaren (gelijk ook mijn eerste kennismaking met) op Roadburn Redux. De online versie van Roadburn die door de corona restricties in 2021 niet plaats kon vinden en daarbij kosten noch moeite hebben gespaard om een prachtig online festival van meerdere dagen neer te zetten.

Die Wilde Jagd werd niet alleen gevraagd om hun album “Haut” volledig live uit te voren, maar ook speciaal voor het festival een stuk te componeren.

Dit werd “Atem” en het moet gezegd worden, dat stuk was adembenemend mooi en prachtig uitgevoerd geheel in de traditie van het festival. Heerlijke lange opbouw. Het spelen met de instrumenten compleet in dienst van de compositie.

Het serene naast die mooie donkere lijn die het geheel mooi in balans hield maken het voor mij de betere van de twee uitvoeringen, waarin “Haut” ook zeer mooi was, maar wel in dienst van het album.

Gelukkig zijn beide uitvoeringen sinds kort op Youtube te vinden, want ik denk in dezen dat de muziek veel meer voor zichzelf spreekt dan de lovende woorden die ik opschrijf, daar hopende dat Roadburn de live uitvoering ook op vinyl of een andere geluidsdrager uit gaat brengen.

Zag ergens in review dat het album “Haut” wel veel overeenkomsten had met Ash Ra Tempel van Manuel Göttsching. En ja, ook Manuel en zijn band namen rustig tijd voor de opbouw en dat het uiteindelijk ergens heen leidde en je heerlijk meegevoerd, liefst met de ogen dicht.

Verwacht ook dit ook hedenavond, zitten of staand, want bewegen doe je in zoverre wat minder maar genieten des te meer.

Case.

Die Wilde Jagd | facebook

Die Wilde Jagd | soundcloud

Check Facebook event