Er is een foto -op de Vera-website staat hij bij dit stukje- waarop ondergetekende in de ene hand een flesje bier heeft en met de andere hand pogingen doet om een zwetende Australische gitarist in de lucht te houden. De gitarist is Sam Agostino en hij vormt 50% van het leukste Australische punkbandje dat er is: Digger & The Pussycats.

Het betreffende optreden vond plaats in de Kelderbar en het was een behoorlijk zweterige bedoening. Het was propvol met mensen en daarom kwam het handig uit dat de band maar uit twee personen, een gitaar en een drumstel bestaat. Dat bespaarde aardig wat ruimte. Dat de twee Aussies ook nog eens een heerlijk energieke set speelden, waarbij ze je het onmogelijk maakten om stil te blijven zitten, hielp ook niet mee. Binnen vijf minuten zweette je je een ongeluk, terwijl je stond mee te springen op de vrolijke garagerock van het duo. Het optreden was zo leuk dat het volgens mij met twee vingers in de neus de eerste plek behaalde in de Verapoll, categorie Kelderbarconcert.

Ze maken het soort muziek dat het beste tot zijn recht komt op zo'n plek: een krappe, zweterige bar, waar het bier rijkelijk vloeit en je niet al te veel hoeft na te denken over de zwaardere zaken in het leven. Digger & The Pussycats is rock in zijn oervorm en Sam Agostino en Andy Moore zijn twee immer opgewekte Neanderthalers, die niks meer willen dan lekker hard op hun instrumenten raggen en in liedjes van krapweg twee minuten zingen over mooie meisjes, snelle auto's en bier drinken.  Dat ze daarbij niet de muzikale capaciteiten van Keith Moon of Jimi Hendrix etaleren spreekt wel een beetje voor zich en eigenlijk maakt dat hun muziek nog leuker. Garagerock, punkrock, hoe je het ook wil noemen, het hangt aan elkaar van energie en inzet en dat hebben de Aussies in overvloed. Een beetje gerammel hoort daarbij.

Digger & The Pussyvats gefundes fressen voor de gemiddelde Veraan en eigenlijk voor iedereen die van onbezorgde punk houdt. Voor bijzonder diepe gedachten of verfijnde muzikale ingevingen hoef je vanavond niet langs te komen. Wel voor een onbezorgde bak zweterige energie waar je heel gelukkig van wordt. En het voordeel van het feit dat ze nu in de Grote Zaal spelen is dat er wat meer mensen bij kunnen. Geen enkele excuus om niet te komen, dus.

- Bart